معاشرو سُڌارجي ٿيو پيو خراب آ،
بگاڙ کي سنوارجي اهو ته انقلاب آ.
اُجاڙ مند ۾ بهار جا خواب پوکجن!
ڏڪار کي سُڪار جي وڏي اها وفا به آهي،
پريت جي پچار ۾ سِڌا هلو سچا هلو،
پريت کي وسارجي، وڏو اهو عذاب آ.
غلاظتون تڙي ڪڍي صداقتون وڌائجن.
۽ پيار سان گذارجي اهو چيو نصاب آ.
ڏسو شڪار ۾ ڪويل کي کڻي ٻڌو اٿن،
اُڏار ڪا کسي وٺڻ وڏو ته ڪم خراب آ.
بشارتون نٿيون ملن رڳو عبادتن منجهان،
غدار کي ٿُڪارجي اهو وڏو ثواب آ.
’مسافر‘ مُنجهي نه پئو اِجهو ٿيون منزلون اچن،
گهٽي گهٽي بهار آ، گهٽي گهٽي گلاب آ.