درد آهن گهڻا چوٽ تازي نه ڏي،
يار هاڻي وري ياد ماضي نه ڏي.
وحشتن جي وبا ۾ خدارا اچي،
فيصلو تون غلط ڪو به قاضي نه ڏي.
جو نه انصاف تنهنجي خلق سان ڪري،
يا خدا تن هٿن ۾ ترازي نه ڏي.
آدمي تون وڏو پاڻ ڪيڏو به ٿي،
ماڻهپي جي مٿان ڪا بازي نه ڏي.
من ڪڏهن باوضو جي نه رکيو اٿئي،
پوءِ مسجد وڃين ڪابه آزي نه ڏي.
جي ’مسافر‘ نٿو ڪوبه سمجهي سگهي،
اُت اجايو وڃين شعر سازي نه ڏي.