پرين ويساهه جي وڻ ۾ پرھه جا ڪي پتا آهن،
نڪو ئي حوصلا جانان اسان جا ٿيا خطا آهن.
اڃا مقتل پريان ڀي ڪو، ٻُڌان ٿو ڇير جو ڇَمڪو،
اڃان ڪٿ پير پايل سان روهيڙي جيئن رَتا آهن،
صداقت ساٿ ۾ آهي، اَنا جي هار ٿيڻي آ،
اُگهاڙپ آ عيان ليڪن اڃان ڪي سر ستا آهن.
ڪيا جي قهر ڪُلفت هن ڏسين ڏيهه ساري ۾،
وفا ۾ سر ڏيڻ وارا اڃا ڀي ڪي بَتا آهن.
جلادن کي جلڻ آهي اکين آڏو ڦري آيو،
ڏسن پيا ديس جا دودا مڇرجي جو متا آهن.
نزاڪت نينهن ۾ آهي عبادت جي مثل تو سان،
اُهي هر حال پاڙيندس وچن تو جي وتا آهن.
’مسافر‘ ماٺ ۾ آهي گمانن ۾ گهمين ڇو ٿي،
چري هن چاھه پنهنجي ۾ روحاني رابطا آهن.