پرين شام توبن اڪيلي لڳي ٿي،
تڏهن دل ڦٽل ڪا حويلي لڳي ٿي.
لڳي ٿو گُذر تو ڪيو آ شھر مان،
گهٽي يار ھر ڪا چنبيلي لڳي ٿي.
ڀلا ڇا اوجاڳن جون ڳالهيون ٻُڌايان،
سدا ننڊ تنهنجي سهيلي لڳي ٿي.
درياءُ خان، دودا ڪٿي يار آهيو؟
ڏسو سنڌ ڳوڙھن ڳھيلي لڳي ٿي.
سندم ڏات هُن جون ادائون ته آهن،
سڄڻ کي وڏي ڪا پھيلي لڳي ٿي.
ڏيئو ڇو نه آهي مندر ۾ ٻريو اڄ؟
پُڄارڻ به ڏاڍي اويلي لڳي ٿي.
ڪري ڪُوڪ ڪوئل عصر مھل ٿي پر،
صنم ياد تنهنجي سوَيلي لڳي ٿي.
’مسافر‘ وساري ڀلا ڪيئن توکي؟
سندءِ سار ھر پل نوَيلي لڳي ٿي.