تون پويتر پيار منهنجو، تو ڏياري جيت آ،
تو ڏني احساس جي سا، قربداري جيت آ.
ڇا چئي توکي ٻڌايان، ڇا ڏنو تو مانُ آ،
جا ڏني تو آهه دل کي سا قراري جيت آ.
آ سُبيو تو ساهه منهنجو، ڀرت ۾ ڄڻ پاڻ سان،
آ حياتي ڪئي منهنجي، تو سونَ ساري جيت آ.
ڪونه مون منهنجي حياتيءَ ۾ ڏٺيون آهن خوشيون،
تو ڏني منهنجي خزائن ۾ بهاري جيت آ.
مان سدا چوندو رهيس پنهنجي نصيبن کي برو،
تو اچي قسمت منهنجي آهه سنواري جيت آ.
ها زخم ساقي ڏنا مئخان مان مون کي ڪڍي،
پر سڏي تو سُرڪ جاني جا پياري جيت آ.
ڇا لکان تعريف تنهنجي تو نوازي آ ڇڏيو،
آ عبادت جي مثل تو پرت پاري جيت آ.
تون ’مسافر‘ کي صفا ٿي سنڌ جو نقشو لڳين،
چاھ مان تنهنجي چُمڻ صورت ڀلاري جيت آ.