ستمگر ستم جي ڪري انتها وئي،
جفا ڏئي وساري سموري وفا وئي.
اکين جو ئي اٽڪڻ هيو ڏوھه منهنجو،
اکين کي روئڻ جي وڏي ڏئي سزا وئي.
ڦُري ٽهڪ مون کان ڏئي عشق جو غم،
ڪري ساھه ساڻو صنم آ صفا وئي.
لُٽي لاڙ جهڙا وئي خواب منهنجا،
مون کي انت کان اڳ ڪري آ فنا وئي.
اميدن جي هڪڙي ڪهاڻي اُجاڙي،
اڌوري وفا جي ڇڏي آ ڪٿا وئي.