خوب کان خوب تر ٿي وڃون،
يا وري دربدر ٿي وڃون.
يا رڳو سوچ ۾ گم رهون،
درد جو ڪو سفر ٿي وڃون.
جي وفا ۾ بقا ٿو گهري،
وڻ وفا جو ثمر ٿي وڃون.
دل چوين ٿي پرين پاڻ هت،
هر زبان جو ذڪر ٿي وڃون.
چئو ته تاريخ جو باب ٿيون،
يا قصو مختصر ٿي وڃون.
ابد کان انت تائين هجو،
ڇو نه وڇڙي امر ٿي وڃون.
اچ نظر ۾ نظر تون ملا،
ان نظر جي نظر ٿي وڃون.
جو پراڻو پرين ڪين ٿئي،
سو وفا جو وکر ٿي وڃون.
چار پل کان ڀلو آ مٺا،
هر جنم همسفر ٿي وڃون.
دل ’مسافر‘ منهنجي ٿي چوي،
ڪو غزل ڪو نثر ٿي وڃون.