هت يار وفائن جو ڪو شهر اڏي وڃبو،
ها ڪونه جفائن جي هڪ وار تڏي وڃبو.
اشرف مليو توکي اشرف جي سڏائڻ جو،
رک پاڻ ڀرم پنهنجو هڪ ڏينهن لڏي وڃبو.
جُهڪبو نه ڪڏهن ساٿي ڪٿ زور زبر آڏو،
اعلان ڪري حق جو آواز وڏي وڃبو.
سڏ آهي سفيرن کي عاشق جي سڏائن ٿا،
جو ساڻ اسان سان آ هر ساٿ سڏي وڃبو.
ويڙها نه وڏا گهرجن بس جاءِ ملي دل ۾،
اکڙين جي عبادت ٿئي گوڏو نه گڏي وڃبو.
آ لوڪ سڄڻ تو بن مارو ته ’مسافر‘ جو،
هي ڳوٺ پرين تنهنجو ۽ ٿاڪ ڇڏي وڃبو.