سدا دل صحن ۾ رھيا پيار آهن،
چرين چاھتن جا ضدي ٻار آهن.
رُلي يار ساڀيا جي رڻ ۾ ويا جَي!
سڄڻ خواب منهنجا سي شهڪار آهن.
ڀلي جڳ اسان کي پيو ماري جياري!
اسان لئه عجب هي ته اسرار آهن.
چري ڪو چوڻ جو نه موقعو ڏنو تو،
عجب ڪي اوهان لاءِ اظهار آهن.
اٿم پاڻ ارپي اوهان کي ڇڏيو بس،
ڪبا قربتن ۾ نه وھنوار آهن.
اسين پيار تنهنجي ۾ رُڪجي وياسين،
دنيا جئين نه بدليا مون دلدار آهن.
ٻُڌايو ڀلا جي خطا ڪا ڪئي ٿم،
اوهان ئي وساريا ته اقرار آهن.
اجائي انا کي ڇڏين ڇو نٿي تون؟
چري چھچٽا هي ڏينهن چار آهن.
مريو يار ماڻهو ’مسافر‘ وڃن ٿا،
مگر ڪونه مرندا ته ڪردار آهن.