سدائين سچايون ڪيون تو نشانا،
هجي حيف توکي اڙي او زمانا.
اسان کان ڇنا تو اهي مور ماڻهو،
هئا جي اسان جي جيئڻ جا بهانا.
ڀري جهول تن کي ڏنئي نفرتن جا،
لٽايا سدا جن وفا جا خزانا.
غزل گيت وايون اجايون نه آهن،
جليا کوڙ آهن هتي آشيانا.
چپن تي سجائي ڏٺم مرڪ ڪوڙي،
اکين ٿي ٻڌايا اندر جا فسانا.
هوائون هتان جون بڻيون زهر آهن،
سڙيا خواب آهن هتي ڪي سهانا.
هتي جن ’مسافر‘ وفائون ورهايون،
اُهي ڀي رُئاڙي ڪيا تو روانا.