گُهلي اهڙي هوا آهي رُلي رشتا ويا آهن،
جيئڻ جي آس جا سڀئي ٽُٽي سپنا پيا آهن.
ڏسو جانچي ته سينن ۾ لڳل ڪاراڻ آ ڪيڏي،
دلين جي ديس جا يارو اُجهاڻا ڇو ڏيئا آهن.
پڙهڻ توڙي پروڙڻ جو عمل ڪونهي اسان ۾ ڪو،
’ڀٽائيءَ‘ جي رسالي ۾ عمل پيا اڻ ميا آهن.
ڏسان هر ڪاڪ ٿو ڪڙهندي رلن ٿا راڄ راڻن جا،
مرن ٿيون موملون ڪيئي ستم هت سئو ٿيا آهن.
کڄن معصوم واٽن تان ملن ٿا لاش بڻجي سي،
حوس جي باھه ۾ آدم، قهر ڪيڏا ڪيا آهن.
سڏايون پاڻ کي مسلم ڀلا سوچي ڏسون آهيون؟
زنا، رشوت، وياجي ۽ عدل ۾ هت رِيا آهن.
اوهين تاريخ ورجائي مون کي ’منصور‘ جيئن ماريو،
’مسافر‘ ڇو سچائيءَ جا اکر تو هي چيا آهن.