آتم ڪٿا / آٽوبايوگرافي

ذڪر زندان جو

”مولابخش چانڊئي جي ڪتاب ”ذڪر زندان جو“ کي جيل ڊائري چوڻ نه رڳو مصنف سان پر تاريخ سان پڻ زيادتي هوندي. ”ذڪر زندان جو“ صرف جيل ڊائري ئي نه آهي پر ايم آر ڊي دور جو هڪ مڪمل تاريخي دستاويز آهي. انهيءَ دور جي تاريخ جو دستاويز جنهن دؤر ۾ ”جمهور تنهنجو نانءُ ورتم، ڄڻ ڪاريهر تي پير پيم“ واري ڪار هئي. جنهن دور ۾ جمهوريت جو نالو وٺڻ ڄڻ پنهنجي پاڻ لاءِ وير وهائڻ هو، پر پوءِ به هر طرف جمهور ئي جمهور جي وات وائي هئي.
Title Cover of book ذڪر زندان جو

اشرف ميمڻ جي لاڏاڻي جي ڏکوئيندڙ خبر

(3- اپريل 1984ع)
صبح جو ٿورو پنڌ ڪري، ڪچهري ۾ شريڪ ٿيس. ٻنپهرن جو پپو ملاقات تي آيو، ان مهل سنڌ يونيورسٽي سپاف يونٽ جو دوست بيٺو هو، تنهن هي دل ڏکوئيندڙ خبر ٻڌائي ته بيگم نصرت ڀٽو صاحبه جو سيڪريٽري اشرف ميمڻ لاڙڪاڻي ۾ ٿيل ايڪسيڊنٽ ۾ گذاري ويو آهي. دوست اداس ٿي ويا. اشرف ميمڻ جو عالم شاهه سان گهرو تعلق هو، کيس سيڪريٽري ڪرائڻ ۾ به عالم شاهه جو هٿ هو، اشرف منهنجو به پيارو دوست هو. ٽنڊي ڄام جو عاقلاڻي ميمڻ هو. جيئي سنڌ ۾ هوندو هو، آءٌ ٽنڊي ڄام شريف قريشي، عبدالقادر ميمڻ وارن سان ڪچهري ڪرڻ ويندو هوس ته اشرف سان ڏاڍو بحث ٿيندو هو. اشرف سپاف جي ٻن حصن ۾ ورهائڻ کان پوءِ ممتاز ڀٽي واري گروپ ۾ شامل ٿيو ۽ ڪافي سرگرم به رهيو.
ڊپٽي کان فون ڪرائي اشرف جي وفات جي تصديق ڪرائي سين. عالم شاهه، اشفاق، محمد بخش ميمڻ، سليمان لنڊ، يونس ڀان، اقبال جروار، منير رنڌاوا، سليم گاکڙو، عبدالحسين اچي ڪمري ۾ ويٺاسين.
ڪافي دير اشرف جو ذڪر ٿيندو رهيو. شام جو وارڊ ۾ ظهور عالم بلوچ، خالد گهلو، محمد علي ڀرڳڙي، سليم ۽ منير سان ڪچهري ٿي. رات جو 30-9 وڳي بند ٿياسين. اڄ خبر پئي ته اعجاز خواجه رها ٿي ويو آهي.