آتم ڪٿا / آٽوبايوگرافي

ذڪر زندان جو

”مولابخش چانڊئي جي ڪتاب ”ذڪر زندان جو“ کي جيل ڊائري چوڻ نه رڳو مصنف سان پر تاريخ سان پڻ زيادتي هوندي. ”ذڪر زندان جو“ صرف جيل ڊائري ئي نه آهي پر ايم آر ڊي دور جو هڪ مڪمل تاريخي دستاويز آهي. انهيءَ دور جي تاريخ جو دستاويز جنهن دؤر ۾ ”جمهور تنهنجو نانءُ ورتم، ڄڻ ڪاريهر تي پير پيم“ واري ڪار هئي. جنهن دور ۾ جمهوريت جو نالو وٺڻ ڄڻ پنهنجي پاڻ لاءِ وير وهائڻ هو، پر پوءِ به هر طرف جمهور ئي جمهور جي وات وائي هئي.
Title Cover of book ذڪر زندان جو

اسپتال روانگي

(14- اپريل 1984ع)
صبح جو اسپتال وڃڻ لاءِ پنهنجو ۽ جبار جو فارم کڻي ڊاڪٽر امداد ڏي ويس. اتي ڀائو ابوبڪر ويٺو هو. خبر پئي ته اسپتال لاءِ 6 ڄڻن جي اجازت آهي، تن ۾ ڀورل شاهه ۽ ڀائو ضرور هوندا باقي ٻين جو فيصلو پاڻ ڪيو. ڀائو جي والده اسپتال ۾ داخل ٿي آهي. گڏيل صلاح سان 6 سياسي 2 غير سياسي طئي ڪياسين. اسپتال وياسين، ڀائو والده سان مليو. مولابخش مشوري کي داخل ڪيو ويو. پاڻ کي ۽ جبار کي ڊاڪٽر کي ڏيکاريم. ڊاڪٽر چيو ته جيل کان اجازت وٺون ٿا، توکي به داخل ٿيڻو پوندو ٽيسٽن وغيره لاءِ. اسپتال ۾ سرور شاهه ڀٽ شاهه، الله جڙيو پتافي، عبدالغفور نظاماڻي، منير ميمڻ (ماتلي) ملڻ آيا. هي سڀ دوست تازو رها ٿيا آهن. 2 وڳي تائين اسپتال ۾ هئاسين. وري جيل آياسين. شام جو دوست ٻڌائڻ آيو ته غلام رسول جلالاڻي (ٽنڊو محمد خان) جي رهائيءَ جو آرڊر آيو آهي. کيس در تي ڇڏڻ لاءِ ويس. ساڻس موڪلائڻ محل دوست ڏاڍو جذباتي هئا. غلام رسول صبرائتو ۽ سٺي سڀاءُ وارو دوست آهي. ڪچهري ۾ گهڻي دلچسپي وٺندو هو، کيس سياسي تعليم ۽ تربيت حاصل ڪرڻ جو ڏاڍو شوق هو.