جيل ۾ حشر جي رات
رات ٻين وڳي ڌاري اک کلي، ڏٺم ته ڪامريڊ شير خان جاڳيو پئي، لائيٽ ڪو نه هئي. ڪمري ۾ گهٽ ۽ گرمي ڏاڍي هئي، حشر جي رات ٿي لڳي. ڪامريڊ ۽ آءٌ وڃي دروازي تي ويٺاسين. ڪچهري ڪندا رهياسين. ٽين وڳي ڌاري ڪامريڊ به ٿڪجي وڃي ليٽيو. چئين وڳي ڌاري ڪجهه رات ٺري ته آءٌ به وڃي ستس.