تيز هوا سان بارش سمورن قيدين جي ننڊ ڦٽائي ڇڏي
رات يارهين وڳي مينهن شروع ٿيو. آءٌ ۽ شير خان اٿي ورانڊي ۾ آياسين. ستار وڃي ڪمري ۾ ستو، ٻين وڳي ڌاري تمام تيز هوا سان بارش شروع ٿي، تنهن سڀني دوستن کي جاڳائي وڌو. ڪامريڊ ته اڌ تنؤري پاڻ تي ورائي سمهي رهيو پر ٻيا دوست جاڳيا پئي، انهن جي ڀڻ ڀڻ به هلي پئي. ننڊ نه آئي، مينهن بند ٿيڻ جي آسري ۾ ويٺو رهيس. ٿڌي هوا تي جهوٽا ته آيا پئي پر ڪمري ۾ وڃڻ جي همت ڪو نه پئي ٿي. ڪمري جو هڪڙو پنکو هليو ئي ڪو نه ٿي. ٻيو نه هلڻ جهڙو، بس نه هلڻ کان بهتر هو.
سڀني کي مينهن بند ٿيڻ جو انتظار هو. ڪمرن ۾ اٻس ۽ مڇرن جي ڪري سڀئي ٻاهر سمهڻ لاءِ ويٺا هئا. پر بارش بند ڪو نه ٿي. دوست ڪمري ۾ وڃي ستا ۽ شير خان ۽ آءٌ به بيزار ٿي چئين وڳي ڌاري ڪمري ۾ وڃي ستاسين.