(28) راحب ميمڻ
[شاعر[
اصل نالو: راحب علي
ادبي نالو : راحب ميمڻ
والد : ڦلو خان
ذات : ميمڻ
پيدائش تاريخ : 1986ع
تعليم : ميٽرڪ
رهائش: ڳوٺ ڄام محمد علي لکڻ ضلع و تعلقه گهوٽڪي
رابطو: (00923027584129)
لکڻ جي شرعات: 2007ع ، ٻن ڪتابن جو مواد موجود.
لکيل صنفون: غزل، گيت، نظم، آزاد نظم، وائي، چوسٽا، ٽيڙو وغيره
سندس شاعريءَ مان ڪجھه چونڊ
[b]غـــــزل[/b]
عشق حۡسۡن مليو نينهن نکري پيو
پيار جي نانءۡ جو سج اڀري پيو
اک اکين سان ملي چپ چپن سان مليا
هي نظارو ڏسڻ چنڊ نڪري پيو
گل جهومن پيا ڀنورا ڳائن پيا
سارو باغ گلن جو به اجري پيو
ڳل ڳلاٽيون وجهي ڇاتيون جيئن مليون
هوش ٻنهي ڄڻن کان ته وسري ويو
سونهن وارا مليا جيئن پيارا مليا
روح راحت ۾ هر ڪنهن جو نسري پيو
عشق اصرار ڪيو دل پنهنجي يار سان
اڄ راحب ملڻ لاء به سنڀري پيو
[b]نظــــــم [/b]
مگر انسان ويا مٽجي
فنا جي فرش تي ويهي
انا جي عرش ۾ اکيون
اسان ڀلجي ويا آهيون
اسان تي موت اچڻو آ
اسان جيئن ٿيا آهيون پيدا
ائين واپس به ورڻو آ
اسان جا ڪم سڄا ڪوجها
سڄا ڪردار هن ڪوجها
سڏايون ٿا اسين مسلم
مگر اعمال ڪهڙا هن
رهون ٿا دين کان پاسي
اسان جا خيال هن ڪهڙا
چئون ٿا سچ اگر ڪنهن کي
اهو چريو سڏيندو آ
هتي آ ڪنڌ جهڪيل سچ جو
مگر آ ڪوڙ کي مڳي
نه ڪوئي احترام آهي
رڳو ڌوڪو رڳو ٺڳي
اگر ڪنهن کي چئون ڪجھه ٿا
سڀن جا خيال پنهنجا هن
چون ٿا پيا ٻڌو آهي
زمانو ويو بدلجي آ
مگر اهڙي نه ڪا ڳالھه آ
زمانو ساڳيو ئي آهي
اها سج جي تپش آهي
اهو ئي چنڊ روشن آ
اهو ئي ڏينهن نڪري ٿو
اها ئي شام ٿيندي آ
وري جي شام ٿي گذري
ته پوء رات ٿيندي آ
اها ئي آسمان کان
ڏسو برسات ٿيندي آ
اها گلڙن ۾ خوشبو آ
هوائون ڀي گهلن ساڳيون
زمين کي جي کيڙيون ٿا
اها اناج ڏيندي آ،
ڏسيو مون کي اوهان يارو
ته بدليو ڇا هتي آهي
جڏهن کان ٿي زمين پيدا
جڏهن کان آسمان بڻيو
جڏهن جن، جيت ٿيا پيدا
جڏهن کان هي جهان بڻيو
جڏهن آدم کي لاٿو ويو
جڏهن انسان ٿيا پيدا
جڏهن انسان لئه جڳ ۾
پکي حيوان ٿيا پيدا
اهي حيوان ساڳيا هن
مگر انسان ويا مٽجي
اسان جون دليون ويون مٽجي
اسان جا ڌيان ويا مٽجي
زمانو ساڳيو ئي آهي
مگر انسان ويا مٽجي
مگر انسان ويا مٽجي