(118) خليل چانڊيو
[شاعر،ڪهاڻيڪار، دانشور، ڪالم نگار]
اصلي نالو : خليل احمد
ادبي نالو : خليل چانڊيو
ولد : محمد ابراهيم
ذات : چانڊيو
جنم : 13 مئي 1965ع
تعليم : ايم.اي اڪانامڪس
ڪرت : پبلڪ رليشنس آفيسر، منسٽري آف پورٽ اينڊ شپنگ، پورٽ قاسم اٿارٽي، ڪراچي.
اصل رهائش : لاڙڪاڻو، موجوده رهائش : ڪراچي
لکڻ جي شروعات : 1992ع
لکيل صنفون: غزل، نظم، پنج ڪڙو، چؤسٽا، ڪالم، ڪهاڻي، مضمون.
ڇپيل مواد : مختلف اخبارن، رسالن ۽ ميئگزينن ۾.
اڻ ڇپيل مواد : هڪ ڪتاب ڇپائي جي مرحلي ۾.
سندس شاعريءَ مان ڪجھه چونڊ
[b]غـــــــزل[/b]
چنڊ چوڏهينء سوجهرو ناهي ڇڏيو
آرزو پڻ آسرو ناهي ڇڏيو
روڊ رستا بند گليء ڏي گامزن
پوء به پانڌي پيچرو ناهي ڇڏيو
سير سنڌوء جي سڪي ويئي مگر
دل جي درياء وهڪرو ناهي ڇڏيو
گوشو گوشوار راحتن جو ، غم الم
ڪو به ويڙهو ويڪرو ناهي ڇڏيو
بخت پنهنجي وقت جو ساٿي سڌير
اڄ به ڏک جو ڏوجهرو ناهي ڇڏيو
مدتن کان پيار جي پيماني کي
حادثن هڪ جيترو ناهي ڇڏيو
فاصلن جا حال ڪهڙا اورجن
حالتن اڄ اوترو ناهي ڇڏيو
ڏسي اڀ تي حالات گردش زحل
روشني اڃان ترورو ناهي ڇڏيو
[b]نظـــــم
تاريخ[/b]
خطائون جي، ڪجن اڄ ٿيون
تن خطائن جي سزا تاريخ ڏيندي آ
لڪائجن ٿا، جي گند گناهن جا
بي پرده تن گناهن کي، ڪري تاريخ ڇڏيندي آ
لمحا جي رهيا، هر وقت سفر ۾ آهن
انهن لمحن کي، واپس ورڻ جي صدا تاريخ ڏيندي آ
جهالت جي انڌيرن ۽ ستمگر طوفانن، ڏيئا جيڪي وسايا ها
اجهاڻل تن ڏيئن کي، ٻارڻ جي حرارت، تاريخ ڏيندي آ
ادب جا گم ٿيل آهن جي شهپارا
انهن شهپارن کي جڳه، تاريخ ڏيندي آ
ملي ٿو داد جن کي، دهل ۽ ڌمچر تي
اصل قلمڪارن کي، داد تاريخ ڏيندي آ
زنده قومن جي وساريو ٿا خوشحالي اوهان اڄ ڀي
خبر خوشحالي ٻڌائي تن کي، تاريخ ڇڏيندي آ
ڪهاڻي ياد جن کي نه عنوان ياد جن کي
اهڙن ڪند ذهنن ڪردارن کي، وساري تاريخ ڇڏيندي آ
دلين جا زخم قومن کي، سمهڻ ڪونه ڏيندا هن
هلڪو خمار آيو ، جاڳائي تن کي تاريخ ڇڏيندي آ
سياست ۾ شعبده بازيون، بد ڪلاميون ۽ بد گمانيون
حقيقي رهنمائن کي، دعا تاريخ ڏيندي آ
خدا بڻجي وڃن ٿا جي، خدا جي ڌرتيء تي
زمين جي تن خدائن کي، مٽائي تاريخ ڇڏيندي آ