(98) احمد گل
[شاعر]
اصل نالو : احمد خان
ادبي نالو : احمد گل
ولد : حبيب اللّه
ذات : سولنگي
جنم : 03 مارچ 1988ع. تعليم : ميٽرڪ
ڪرت : مزدوري
رهائش : ڳوٺ رحيم ڏنو سولنگي، وارڊ نمبر 4، تعلقو مورو، ضلعو نوشهرو فيروز،
لکڻ جي شروعات : 2004ع. رابطو: 03063318066
ڇپيل مواد : سنڳند، ريکائون.
لکيل صنفون : غزل، گيت، وائي، ڪافي، نظم.
سندس شاعريءَ مان ڪجھه چونڊ
[b]نثري نظـــــم
“اَن جو داڻو”[/b]
وقت جي واڳ
مِرن جي هٿ لڳل آ،
سجّ اوندھ جي چادر اوڙھي ڇڏي آ
خوف ننڊ جون گوريون کائي سمهي ٿو،
حياءُ لفظن ۾ ئي رهيو آ
چنڊ وَر ۾ خنجر رکي،
ستارا پيٽ سان بم ٻڌي
گهران نڪرن ٿا،
شيهُن ھرڻين کان مُجرو ڪرائي ٿو،
بازَ ڪبوترن جي ڀاڙ کائن ٿا،
ماکي جي مک ڦٽن مان گند چوسي کاڄ بڻائي ٿي
ماڻھن جا قد ننڍڙا ٿيندا ٿا وڃن
سڄو ڪاروان انڌو پيو هلي،
هوا هيروئن جو نشو ڪري
وتي ٿي ٿيڙ کائيندي،
آدم اَنّ جي داڻي مان
ٻارَ ڄڻي رهيو آ..!!
[b]غـــــــزل[/b]
چانڊو ڪيُن ۾ چنڊ آ لُٽيو گهڻو
اونڌاهيُن جو آھي من ڏُکيو گهڻو
آڪاس جي نيڻن منجهان ڳوڙها ڳڙيا
پل پل پئي پاتارُ هي لُڇيو گهڻو،
هُن دُنّ جي آڳر مٿان ڦيرا ڏَئي
هي روح ڀي لاٽونء جيان گُهميو گهڻو
هرياد جي ڪاراڻ مان هيرو مليو
هڪ نانءُ سپ ،جهڙو هيو هُريو گهڻو
ڇاتيء جي سامهون رکي ڪا آرسي
سينگار سان گڏ عڪس آ ڀُريو گهڻو
ڪانن ڪَکن ڪڙين جو گهر جڙيل ڏسي
شعلا کڻي طوفان هو گُهليو گهڻو
سالن پڄاڻا گُل گَڏي خوشبو هئي
گهنجيل نظر آيو سندس هُليو گهڻو
[b]غـــــــزل[/b]
جسم جسم سان مليو دونهون اٿيو
لمحو لمحو پئي جليو دونهون اٿيو
اُرھ باک جا ڦڪا رهيا سدا
صبح پاڻ هو پليو دونهون اٿيو
چُپ چپن جي موت جهڙي ٿي لڳي
درد درد سان سليو دونهون اٿيو
لڙڪ لڙڪُ راز وانگيان هيو
لڙڪ هڪڙو مس ڪريو دونهو اٿيو
هوء ندي تي ڪا الڙ آ ڇوڪري
چنڊ تنهن ڏي جو وريو دونهون اٿيو
مون تہ جسم سوگهو هو ڪيو مگر
روح هن ڏي سُريو دونهون اٿيو
ڦٽ گُهري هُئي دوا ڪا درد جي
هُن ملم کڻي مکيو دونهون اٿيو