شاعري

سخنوَر سنڌ ڌرتيءَ جا

سنڌي ٻوليءَ جي 150 شاعرن ۽ شاعرائن جي تعارف ۽ چونڊ شاعريءَ تي ٻڌل هن تحقيقي پورهيي جي پهرين حصي جو سهيڙيندڙ ”احساس ميرل“ آهي.
هن ڪتاب جي خاص ڳالهه اها آهي ته نوجوان اڀرندڙ شاعرن کي دل سان ۽ اهميت سان خوبصورت جاءِ ڏني وئي آهي. ڪجهه ڄاتل سڃاتل شاعرن جي شموليت به هن ڪتاب جي صفحن تي ڪئي ويئي آهي پر اڪثريت وري به نوجوان نئين قلمڪارن جي آهي جيڪا سنڌ ۾ حوصلا افزائي ڪندڙ حقيقت آهي. نوجوان قلمڪار اسان جو سرمايو آهن.
Title Cover of book سخنوَر سنڌ ڌرتيءَ جا

(111) خيرل سيلرو

تعارف نمبر (111)

[شاعر]

اصل نالو : خير محمد 
ادبي نالو : خيرل سيلرو
ولد : احمد علي 
ذات : سيلرو
جنم : 14 اگسٽ 1972ع 
تعليم : ايم.اي پوليٽيڪل سائنس 
پوسٽل ائڊريس : ناظم سرتاج ڪريانہ اسٽور رتو ديرو روڊ 
شهداد ڪوٽ
Gmail . Khairmuhammad447@gmail.com .
Phone.pk.03337505187''
Saudi.00966598014186
لکڻ جي شروعات : 1990ع. 
ڇپيل مواد : ادب، هالار، نئين سوچ، نئين زندگي، خوشبو، عبرت، آس، نئين آس، مرڪ، ڪجھه هفتيوار اخبارون، گڏيل شاعريءَ جي ڪتاب  ”نئون نئون منڌ آ“ ۾. 
لکيل صنفون : غزل، گيت، وائي، دوها، چؤ سٽا، نوح، قصيدا، آزاد نظم، نعت، حمد، ٽيڙو، هائڪا،

سندس شاعريءَ مان ڪجھه چونڊ

[b]غــــــزل[/b]

زندگيءَ کي زندگي آ تو ڏني
هن خوشيءَ کي ڀي خوشي آ تو  ڏني

جنهنجي رڳ رڳ پيارسان رسيل هجي
تنهن محبت کي مڳي آ  تو ڏني

عشق کان جنهنجي بہ دل واندي هئي
ان جي دل کي دل لڳي آ تو  ڏني

جيڪو ڪنهن جي ڀي عبادت ۾ نہ هو
تنهن کي پنهنجي بندگي آ تو  ڏني

روح جي رنجش خلش ٿي وئي ختم
ا هڙي ان کي تازگي آ تو  ڏني

پيار پرور آهي " خيرل سيلرا "
جنهن جي مونکي تشنگي آ تو  ڏني

[b]سرائڪي،غــــــزل
[/b]
اک ملي اک نال دل ٿي شاد ڳئي
دل ملي دل نال ٿي  آباد ڳئي

نظر نان نظران دا هئي نياپا پڳا
پياردي مين تي تہ ٿي امدادڳئي

مين ڪتي فريادهئي اڪ يار دي
اڄ قبولي سا ميڏي  فرياد ڳئي

دلربا دي ناز هن اکيان تي سب
يار دي فرمائش ٿي آزاد  ڳئي

مين اۡتر وچ "سيلرا خيرل " ڳيم
 سرداهاسئوداميڪون مل دادڳئي

 [b]گيـــــــت[/b]

تو سواءِ نہ يار آ سکي
زندگي اڃا بہ آ ڏکي
ڏک سواءِ سک نٿو ملي
سک جو آهي نانءُ ٿو رلي
سک ۾ زندگي آ ڪنهن  ڪٽي
درد سان آ دم ڳنڍيو پيو 
غم سان يار پيار آ سچو
سک سان دوستي نہ آ  سٺي
آ حياتي بيوفا صنم
موت کي ئي محبوبا چيم
قبر ۾ بہ هوندي  سا ڪٺي
"سيلرا " خوشيون ورهائي ڇڏ
سور سيني ۾ سمائي ڇڏ 
 پئہ نہ خيرل سک جي تون پٺي