شاعري

سخنوَر سنڌ ڌرتيءَ جا

سنڌي ٻوليءَ جي 150 شاعرن ۽ شاعرائن جي تعارف ۽ چونڊ شاعريءَ تي ٻڌل هن تحقيقي پورهيي جي پهرين حصي جو سهيڙيندڙ ”احساس ميرل“ آهي.
هن ڪتاب جي خاص ڳالهه اها آهي ته نوجوان اڀرندڙ شاعرن کي دل سان ۽ اهميت سان خوبصورت جاءِ ڏني وئي آهي. ڪجهه ڄاتل سڃاتل شاعرن جي شموليت به هن ڪتاب جي صفحن تي ڪئي ويئي آهي پر اڪثريت وري به نوجوان نئين قلمڪارن جي آهي جيڪا سنڌ ۾ حوصلا افزائي ڪندڙ حقيقت آهي. نوجوان قلمڪار اسان جو سرمايو آهن.
Title Cover of book سخنوَر سنڌ ڌرتيءَ جا

(65) سيد غفورشاھ تقوي

تعارف نمبر (65)

[شاعر،مضمون نگار، لطيف سرڪار جو پارکو[

اصل نالو : سيدعبدالغفورشاھ
ولد : سيدپيرڏنوشاھ
ادبي نالو : سيد غفورشاھ تقوي
ذات : سيد
ڪرت : ادب جي خدمت. رهائش : ڪراچي
رابطو : 03118409579
لکڻ جي شروعات : اسڪول جي زماني 1973ع کان.
 ڇپيل مواد : سنڌ ۾ شايع ٿيندڙ تمام سنڌي اخبارن توڙي رسالن ۽ ميگزينن ۾ لاتعدادشاعريءَ سان گڏ مختلف آرٽيڪل ڇپيل.
سائين جن سڄي سنڌ ۾ پنهنجي شاعريءَ سان گڏ لطيف سائينءَ جي پارکو جي حوالي سان سڃاتا وڃن ٿا.
 لکيل صنفون غزل : گيت، نظم، وائي، ڪافي، منقبت، نعت، چوسٽا، بيت وغيره
ڇپيل ڪتاب : هڪ شاعريءَ جو ڪتاب (اڇا اولا عاج جا) ڇپيل.
اڻ ڇپيل : هڪ ڪتاب ڇپائيءَ هيٺ، ان کان سواءِ ڪافي مواد موجود اٿن.

سندن شاعريءَ مان ڪجھه چونڊ

[b]چؤســـــــٽا  [/b]

ڏکن ۽ سکن ۾ به گهاري سگهون ٿا
خطائون به ڪنهنجون وسري سگهون ٿا

مگر جن اسانجون ڪيون بند واٽون
اسين تن پهاڙن کي ڏاري  سگهون ٿا

اڃان خوف آھي اڃا خر ڄمن پيا
اڃان تائين تقوي ثنا گر ڄمن پيا

غدا رن جون مائون ميون ڪين آھن
اڃان مير جعفر چنيسر ڄمن  پيا

[b]غـــــزل[/b]

بوتل اُها پراڻي ليبل نئون نئون آ
مقتل نٿا مٽائين قاتل نئون نئون  آ

ساڳيو نظام ساڳيا سر ڪار جا پُڄاري
ليڪن لباس تن کي پاتل نئون  نئون آ

انصاف جو ترازو ڌاڙيل جي هٿن ۾
ليڊر ٿيو اسان تي نازل نئون  نئون آ

ليگين جو دور کائي پي پي وسائي ويٺو
بڻجي پيو جيالو جاهل نئون  نئون آ

اخلاق جي حدن جا ليڪا پيو لتاڙي
ايوان ۾ ٿيو ڄڻ داخل نئون  نئون آ

زخمي ٿياهزارين مرهم ڪجي ته ڪنهنجو
هرڪو غفور وانگي گهايل نئون  نئون آ

[b]وائـــــي[/b]

مک تي مرڪون ڳل تي ڳوڙھا
پڇندي ڪنهنجا پار الا لا..!!
کلندي روئندي وئي..!!

جن نه ساري ساٿ سان
پڇندي ڪنهنجا پار الا لا..!!
کلندي روئندي وئي..!!

وڇڙي ڪونج ڪتار مان
پڇندي ڪنهنجا پار الا لا..!!
کلندي روئندي وئي..!!

صحرا جي رڻ راھ ۾
پڇندي ڪنهنجا پار الا لا..!!
کلندي روئندي وئي..!!

گلشن ڏيئي غفور شاھ
پڇندي ڪنهنجا پار الا لا..!!
 کلندي روئندي وئي..!!