(32) عبدالله آس هنڱورجو
[شاعر[
اصل نالو: عبدالله
ادبي نالو: عبدالله آس هنڱورجو
ولد: محمد سانوڻ ھنڱورجو
جنم: 23 فيبروري 1989ع
ذات :هنڱورجو
تعليم : ايم.اي سنڌي
رهائش : ڳوٺ ٻُگهار تعلقه مٺي ضلع ٿرپارڪر
رابطو: (3137240_0315)
ڇپيل مواد: سنڌ راڻي، عبرت ميگ، ڪاوش دنيا، هزار داستان، سڦلتا، گلشن لاڙ، عوامي آواز وغيره.
لکيل صنفون : غزل، بيت، نظم.
سندس شاعريءَ مان ڪجھه چونڊ
[b]غـــــزل[/b]
ڏسي ڪي ماتمي منظر ستارا سوڳواريءَ ۾
وطن ويران ۽ ويڙھا نظارا سوڳواريءَ ۾
نڪا نوري نڪو آيو تماچي ڄام ڪينجهر تي،
ڪنڌي تي ڪير ڪُوماڻا؟ ڪنارا سوڳواريءَ ۾
سموري باغ کي ڀيلي اُڏامي ڏُور ويا پنڇي،
اچي ڏس نيڻ مالهي جا اُڃارا سوڳواريءَ ۾.
ڪٿي مورن ٽهوڪا سي ٻُڌي جو ننڊ آئي ٿي،
ڏٺاسين سيم جا اڪثر سهارا سوڳواريءَ ۾.
ڇڏيو تو راڄ پاڙو ڇو، اسان سمجهيو اڃا ناهي؟
مري ويا ڳوٺ جا ڳڀرو وچارا سوڳواريءَ ۾.
[b]غــــــزل[/b]
آيو آھي ڪير گڍي تي
ڇمڪي پئي ٿي ڇير گڍي تي
منظر مهڪيا خوب مٺي جا
ڌريا هُن جو پير گڍي تي
هُن جي آئي هر ڪنهن پاسي
وکريون خوشيون ڍير گڍي تي
سانوڻ سان گڏ ساجن ايندو
ڪرڻ سنجهي مان سير گڍي تي
آس اسان ڀي ويٺا هئاسين
دلبر سان ڳچ دير گڍي تي.
[b]غــــــزل[/b]
غم ڌنڌوڙي ڇاڻي ڇڏ.
مُرڪ چپن تي آڻي ڇڏ.
مُرڪن جا مينهن وسائي،
رُتبا اعليٰ ماڻي ڇڏ.
مند ملڻ جي آئي آ،
تون ڀي رُساما هاڻي ڇڏ.
مُک جي کٽ گُلابي تي،
واڻ چڳُن سان واڻي ڇڏ.
مايوسين آ من کي گهيريو،
آٿت ڪا ته اُماڻي ڇڏ.
رولاڪ اکين کي آس کڻي،
هڪڙي ڪنهن ته ٺڪاڻي ڇڏ.
[b]غـــــزل[/b]
روپ پَرِين جو ڌاري آئي
چانڊوڪي کي ماري آئي
سونهن سندءِ ڀيٽيون ڪنهن سان
چوڏس چنڊ اُڀاري آئي
تون ڇا ڄاڻين ساڻ گهڙي سان؟
ڪهڙا ڪهڙا تاري آئي؟
چيچ جهلي انسان هزارين
ريٽا رڻ اُڪاري آئي
سانوڻ جهڙي مرڪ چپن تي
سڏ ڪري هُو واري آئي
آس نراس جي ويلا ناهي
مند ملڻ جي ساري آئي