(44) اداس سولنگي
]شاعر، ڪهاڻيڪار، مضمون نگار]
اصل نالو: نبي بخش
ادبي نالو: اداس سولنگي
ولد : خالق ڏنو
جنم: 15 جنوري 1970ع
رهائش : ڳوٺ لال ٻاٽي، اسٽيشن پليجاڻي، ضلعو مٽياري.
رابطو: (3096402_0307). تعليم : بي.اي
ڪِرت : پرائمري استاد. لکڻ جي شروعات : 1985ع
لکيل صنفون: غزل، گيت، بيت، وائي، ڪافي، نظم، نثري، نظم، ٽيڙو، قطعہ، قصيده، نوحا، منقبت، ڪهاڻيون، مضمون، ڊائري، ڪالم، رپورٽنگ وغيره.
ڇپيل مواد : ٽماهي مهراڻ، نئين زندگي، ڪاڪ، صبوح، امرتا، ڪينجهر، عبرت مئگزين، هالار، هزار دستان، پورب، سنڌ رنگ، سنڌ لائين، ادب، سنڌ روز، آواز ادب، عبرت، ڪاوش، آفتاب، سنڌ سجاڳ، سوڀ، برسات، سنڌو، مومل، ميرانپور، سنڌ سماچار، عوامي آواز، عرش، هاڪ.
ڳايل شاعري : فوزيہ سومرو، ديبا سحر، ثمينہ ڪنول، الهڏنو جوڻيجو، محبوب خاصخيلي، محمد رحيم سولنگي، زمان خاصخيلي، مولا بخش مري، پير پپو، عنايت مري.
سندس شاعريءَ مان ڪجھه چونڊ
[b]آزاد نظــــــم
[/b]
چپن کي چمين جو لطف ياد ناهي
لڳل خامشيءّ جو سدائين هو پهرو
وسڪار جي رت آئي تہ هئي پر
اڃايل اميدن جي ڌرتي سڪل هئي
ڏڪارن جي ور هو سڄو ديس دل جو
نگاهن جو مهراڻ هو خشڪ بنجر
خيالن جا نازڪ پکيئڙا اڃارا
ڇتيءّ اُ س ۾ آب جي ڍڪ خاطر
اڏامي اڏامي ٿي ساڻا ڪري پيا
مري نيٽ ويا ڦٿڪي ڦٿڪي ويچارا
سهارن جا گهنگهور بادل بہ برسيا
هئي روح کي ڏاڍي رم جهم جي حسرت
ڪلي گل ٿيڻ لاء آتي بہ هئي پر
وفائن جي ڏاڍي رٽل سانوڻي هئي
نہ پرتي نہ پرتي نہ برسي نہ برسي
نہ من تي مهربان ٿي ڪا بہ موسم
خفا عرش هو پنهنجي ڌرتيءّ تي ڏاڍو
هئي چنڊ کي روشنيءّ کان شڪايت
سنڌوءّ جا ڪنارا بہ هئا گڏ هميشه
تڪيندا رهيا بس پري ئي پري کان
ڪڏهن هئا مليا ڪنهن ڏٽا ڪير چوندو
ڪري خواب ڇرڪن حوالي ڇڏياسين
رناسين بہ اهڙو لڪائي لڪائي
نڪي ڪير جاڳي نڪي سوال اڀرن
نصيبن جي ڪاري سڄي رات جاڳي
ستارن جي ڇٿر بہ سهڻي پئي ٿي
شڪايت جي هرگز اجازت نہ هئي ڪا
لڳل خامشيءّ جو سدائين هو پهرو
چپن کي چمين جو لطف ياد ناهي
[b]وائـــــي[/b]
اکڙيون آليون پيٽ بکايل ابهم ٻارن جا
ديس دلارن جا
در در دهشت هيسيل چهرا مٽڙن مارن جا
ديس دلارن جا
ڦٽڪا ڪوڙا تن من گهايل مڙس متارن جا
ديس دلارن جا
مائن ڀيڻن چچريل لاشا ورتا پيارن جا
ديس دلارن جا
چنڊ اداس ۽ جهيڻا تارا سنڌڙيءّ وارن جا
ديس دلارن جا