شاعري

سخنوَر سنڌ ڌرتيءَ جا

سنڌي ٻوليءَ جي 150 شاعرن ۽ شاعرائن جي تعارف ۽ چونڊ شاعريءَ تي ٻڌل هن تحقيقي پورهيي جي پهرين حصي جو سهيڙيندڙ ”احساس ميرل“ آهي.
هن ڪتاب جي خاص ڳالهه اها آهي ته نوجوان اڀرندڙ شاعرن کي دل سان ۽ اهميت سان خوبصورت جاءِ ڏني وئي آهي. ڪجهه ڄاتل سڃاتل شاعرن جي شموليت به هن ڪتاب جي صفحن تي ڪئي ويئي آهي پر اڪثريت وري به نوجوان نئين قلمڪارن جي آهي جيڪا سنڌ ۾ حوصلا افزائي ڪندڙ حقيقت آهي. نوجوان قلمڪار اسان جو سرمايو آهن.
Title Cover of book سخنوَر سنڌ ڌرتيءَ جا

(37) راجا کٽي

تعارف نمبر (37)

[شاعر، ڪهاڻيڪار ، ناول نگار، ڪالم نويس[

اصل نالو : نورمحمد.
ادبي نالو: راجا کٽي
ولد : حاجي عبدالقادر
ذات : کٽي
جنم : 25 ڊسمبر 1972ع . رهائش : چوھڙ جمالي.
رابطو: (3148308_0311). تعليم : انٽر
لکڻ جي شروعات : 2015 ع
ڇپيل مواد : عقيق مئگزين، هزار داستان، ڊائجسٽ وغيره
ڇپيل مواد : غزل، گيت، وائي، نظم، ڪهاڻيون، ناولَ مختلف اخبارن ۽ رسالن ۾. هڪ ڪتاب ” گلن کي سزا “ شاعري ڇپيل.
اڻ ڇپيل مواد : هڪ ڪتاب ” آخري ڌمال“ ناول، هڪ ڪهاڻين جو مجموعو تيار آهي ۽ هڪ شاعريءَ جو، اڃا هڪ ناول ”پڳ عشق جي مصلّي تي“ جو ڪم جاري آهي.

سندس شاعريءَ مان ڪجھه چونڊ

[b]نظــــــم[/b]

حقيقت حال جِي ڏسندين، مٺا ماڻهو مري ويندين
اسان کان ڌار جَي  ٿيندين، مٺا ماڻهو مري ويندين
لڪائي دل رکيو آهي ڪرڻ ظاهر نٿي چاهي
چري ناهي هُو سمجهي ٿي اوهان ۾ سهپ ئي ناهي
اشارا پيا ملن اھڙا هوا ٿي مٺ گُري آهي
ڇهين حس پئي ڏَسي مون کي هوا هي راز کوليندين
انهي کان سور سي سُڻندين، مٺا ماڻهو مري ويندين
اسان کان ڌار جي ٿيندين مٺا  ماڻھون مري ويندين
اوهان سان پيار جو ڪاٿو انگن اکرن کان ٻاهر آ
وري اهڙو جڙيو ناتو انگن اکرن کان ٻاهر آ
اسان کي درد ڪيئن ڄاتو انگن اکرن کان ٻاهر آ
شاهاڻي درد کي ڏسَندي! جبل پرزا ٿيا سارا
اُتان جي شاهدي وٺندين، مٺا ماڻهو مري ويندين
اسان کان ڌار جي ٿيندين مٺا ماڻهو مري  ويندين
وڏي ڪوشش ڪئي آهي، مونکان پر جهل نٿي جهلجي
اوهان جي ياد کان خالي گهڙي ڪا پل نٿي جهلجي
عجب منظر ڏسان ويٺو ڏسڻ سان کِل نٿي جهلجي
ڪبوتر باز جي پويان لڳو آهي شڪاري ٿي
چريائپ پاڻ سان رکندين مٺا ماڻھو مري ويندين
اسان کان ڌار جي ٿيندين مٺا ماڻھو مري  ويندين

[b]غـــــزل[/b]

اسان عاشق آهيون ليڪن اوهان جي ڳالھه ٻي آهي
هڻي ڇالون ڀلي هرڻي اوهان جي  ڇال ٻي آهي

وڏا ماهر ڪَھي آيا ڪُڏڻ لئہ راند شطرنج جي
پيادا سڀ ويا پٽجي اوهان جي  چال ٻي آهي

نہ گولي ڪا هلي ڪنهن تي نہ بوءِ بارود جي آئي
مگر جنهن ٿي ڪيا زخمي! اُها  دونال ٻي آهي

ثناءَ محبوب تنهنجي مان ڪيان جيڏي لڳي ٿوري
اسان جا سُر وڃن وکريو اوهان جي تال  ٻي آهي

ڏکن پنهنجن تي روئان ٿو! تڏهن آهن اکيون ڳاڙهيون
اوهان جي ڪيف ۾ ٿيندي، اکين جي  لال ٻي آهي

گهڻا ئي ڏينهن ويا گذري کٽي راجا ڪا واهر ڪر
هزارين ٿيون اچن ليڪن  اوهان جي ڪال ٻي آهي
