لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

موزون آکاڻين ذريعي جڙيل پهاڪا ۽ چوڻيون

ڪتاب ”موزون آکاڻين ذريعي جڙيل پهاڪا ۽ چوڻيون“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. هي پهاڪن ۽ چوڻين جي ڪتاب جو سهيڙيندڙ عبد الوهاب سهتو آهي.
Title Cover of book موزون  آکاڻين ذريعي جڙيل پهاڪا ۽ چوڻيون

7. اُٺي، بُهه چُٺي. (سنڌ پهاڪو)

هڪڙي واپاريءَ، بهه وٺي ڪارخاني جي اڱڻ تي لاهرائي ڇڏيو هو. بهه سانڍڻ لاءِ ڀانڊا هيس، جنهن ڪري اڱڻ تي لنبائڻ جو خفو نه پئي ڪيائين. ٻين ڪمن جي ڪري، بهه ڀانڊن ۾ سانڍجي نه سگهيو هيس. مٿان سانوڻ جو مينهن به هڪ ڏينهن، اوچتو اچي ڪڙڪيس. ڦڦڙيءَ اچي ورايس. برسات بند ٿي ته وَرَ کِنجي گهران نڪتو ۽ ڇڙاپ ڇڙاپ ڪندو، ڪارخاني جي اڱڻ تي اچي پهتو.
بهه ڏسي ڏاڍو حيران ٿيو. بهه ته صحيح سلامت هو، پر گپ چڪ به ڪانه هئي.
“هتي برسات نه پئي آهي ڇا؟” حيرت مان نوڪر کان پڇيائين.
“پئي هئي!” نوڪر سندس حيرت کي سمجهندي وضاحت ڪئي. “اُٺي، بهه چُٺي.”
مطلب: ۱ برسات پئي، بهه چُهي ڇڏي.
۲. گذريءَ کي ياد نه ڪجي، جا گذري سا چوکي.