لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

موزون آکاڻين ذريعي جڙيل پهاڪا ۽ چوڻيون

ڪتاب ”موزون آکاڻين ذريعي جڙيل پهاڪا ۽ چوڻيون“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. هي پهاڪن ۽ چوڻين جي ڪتاب جو سهيڙيندڙ عبد الوهاب سهتو آهي.
Title Cover of book موزون  آکاڻين ذريعي جڙيل پهاڪا ۽ چوڻيون

67. جيڪي وٺڻ سکيا آھن، سي ڏيندا ڪين آهن. (لاڙ ، چوڻي)

هڪڙي ملان، هڪڙيءَ کڏ ۾ ڪِرڻ بعد، نڪرڻ لاءِ ڏاڍا وس ڪيا پر نڪري نه سگهيو.ٻڏي مرڻ جي ڀَوَ کان رڙيون ڪيائين ته، کڏ جي مٿان ماڻهن جو ميڙ لڳي ويو. رحم کائيندي هر ڪنهن هٿ پئي وڌايس ته، جيئن نڪري اچي.
“ملان ! هٿ ڏي! ته ڇڪي ڪڍانءِ!” هر ماڻهوءَ ائين پئي چيو ۽ تڪليف هوندي به ملان ڪنهن کي هٿ نه پئي ڏنو.
ماڻهو بيزار ٿي پيا.
“ملان! هٿ وٺ!” هڪڙي سمجهوءَ، مام کي سمجهندي، ملان کي چيو. ملان ھڪدم سندس هٿ کي چنبڙي پيو. جنهن کانپوءِ ان ڇڪي ٻاهر ڪڍيس.
“جڏھن ھوش ۾ به ھئين ته پو اڳي ھٿ ڇو نه پئي ڏنئي؟!” هڪڙي ماڻهوءَ ملان کان دير جو سبب پڇيو؛ “پوءِ ايڏي گيسر ڇا لاءِ ڪيئي؟”
“سڀ ڪنهن چيو پئي؛ ڏي! هن چيو؛ وٺ! تڏهن هن جو هٿ ورتم!” ملان کيس سمجهائيندي چيو؛ “جيڪي وٺڻ سکيا آهن، سي ڏيندا ڪين؟!”
مطلب: حريص، تڪليف ۾ هوندي به حرص کان نه مڙندو آهي.