لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

موزون آکاڻين ذريعي جڙيل پهاڪا ۽ چوڻيون

ڪتاب ”موزون آکاڻين ذريعي جڙيل پهاڪا ۽ چوڻيون“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. هي پهاڪن ۽ چوڻين جي ڪتاب جو سهيڙيندڙ عبد الوهاب سهتو آهي.
Title Cover of book موزون  آکاڻين ذريعي جڙيل پهاڪا ۽ چوڻيون

37. ٽڪو ڏيئي پرائو ٻار نه کارجي. (سنڌ، پهاڪو)

هڪڙو ڪَرِڙِوَڍِ همراهه، رستو وٺيو پئي ويو ته هڪڙي ڇيڪي ڇوري کيس پويان اچي هٿ هنيو. چڙ ته ڏاڍي آيس پر يڪدم پاڻ سنڀالي، کيسي مان رپيو ڪڍي ڏنائينس. رپئي تي ڇورو ڏاڍو خوش ٿيو.
ٻئي ڏينهن ساڳيو همراھ، ساڳئي رستي سان، ساڳئي وقت لنگهيو ته کيس ساڳئي ڇوڪري، ساڳئي نموني، ساڳي حرڪت ڪئي. موٽ ۾ پاڻ به ساڳيءَ طرح کيس روپيو ڪڍي ڏنائين.
ساڳئي ڇوڪري، ساڳي حرڪت کي چڱو ۽ مفيد ڌنڌو سمجهي هر آئي وئي سان ساڳيءَ لالچ جي اميد ۾ ساڳي حرڪت شروع ڪري ڏني. هر ڪنهن کيس ٻار سمجهي ٽارو پئي ڪيو.
هڪڙو جلالي قسم جو همراھ ساڳيءَ گهٽيءَ مان لنگهيو ته ساڳئي ڇوري ساڻس به ساڳي حرڪت ڪئي. ان همراھ چڙي، ڇوري کي ڏاڍي ڦيهه ڪڍي. ڇوري چڱا ڏينهن ته پئي لڱ سيڪرايا. جنهن تي هڪڙي همراهه پهرئين همراهه کي چيو؛ “انهيءَ کي چئبو آهي، ٽڪو ڏيئي، پرائو ٻار کارڻ.”
مطلب:۱- غلط ڪم ڪرڻ واري کي شاباس ڏبي ته دليريءَ سان غلط ڪم ڪندو ۽ وڏيءَ تڪليف ۾ ايندو.
۲. Give bad name to dog and then hang him.