لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

موزون آکاڻين ذريعي جڙيل پهاڪا ۽ چوڻيون

ڪتاب ”موزون آکاڻين ذريعي جڙيل پهاڪا ۽ چوڻيون“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. هي پهاڪن ۽ چوڻين جي ڪتاب جو سهيڙيندڙ عبد الوهاب سهتو آهي.
Title Cover of book موزون  آکاڻين ذريعي جڙيل پهاڪا ۽ چوڻيون

58. جو گهڻي جي لالچ ڪري ٿو، سو موچڙا گهري وٺي ٿو. (لاڙ، چوڻي)

هڪڙو همراهه نئينءَ مان چوريءَ تي هريو. هڪ رات هڪڙي گهر ۾ گهڙيو. کيس چوريءَ جي گُرَن جي ته خبر هئي ڪانه. هيڏي هوڏي ڦريو ته کيس بوٽن جون ست جوڙيون نظر آيون. پهرين ڳڻي تسلي ڪيائين. پوءِ ٻُٽَ ٻڌل بوڇڻ لاهي، هنبڙ دنبڙ ڪري ان ۾ ٻڌائين ۽ ساڳين پيرن تي ڳوٺ ڏانهن موٽيو.
گهرن کان وٿيرڪو ٿي، جهنگ ۾ پهتو ته مٿي تي رکيل پادرن جي ڀري لاهي وري ڳڻڻ لڳو.
ٻه دفعا پادر ڳڻيائين. ٻئي دفعا تيرنهن ٿيا. کٽل جوڙي جو ڏاڍو ويسورو ٿيس. پادرن جي ڀري جهنگ ۾ ٿمائي، پوين پيرن تي ساڳئي گهر ۾ اچي گهڙيو. ايتري ۾ گهر وارا به سجاڳ ٿي چڪا هئا. کيس ڏسڻ شرط چور چور ٿي وئي. لت ڏئي کڻي ٻڌائونس. موچڙن سان سچي ڪيائين ۽ جهنگ مان هلي، سَڳُ ڪڍي ڏنائين.
اهو حال ڏسي رونشي تي گڏ ٿيل ماڻهن مان هڪڙي چيو؛ “جو گهڻي جي لالچ ڪري ٿو، سو موچڙا گهري وٺي ٿو.”
مطب: اڌ کي ڇڏي جو سڄيءَ لاءِ ڊڪي،
تنهن کان سڄي ته وڃي پر اڌ لاءِ به سڪي.
ڀيٽيو: لالچ، ڪتن سان گڏ کارائي.