112. ڪتو ڪتي جو ڀاءُ آهي. (پشتو، پهاڪو)
“يار! هن ڪتي تنهنجو ڪهڙو قصور ڪيو آهي. جو تون کيس مارين ٿو؟!” دوست عجب مان پڇيس.
“مون کي ڏهڙيو هئائين!”
“تون سنڌ ۾ ڇهه مهينا گذاري، بولان ميل مان هاڻي لٿو آهين! هن ڪڏهن توکي چَڪِيو؟!”
“سنڌ جي هڪڙي ڳوٺ ۾ ڪپڙو کپائڻ لاءِ ويو هئس، اتي ورايو هئائين!”
“ته پوءِ!.... اهو الائي ڪهڙو ڪتو هئو! هيءُ الائي ڪهڙو ڪتو آهي! تون هن کي ناحق ڇو ٿو مارين؟!” لٺ ۾ ھٿ وجھندي چيائينس.
“لٺ مان ڇڏ! مان هن کي نه ڇڏيندس! ڪوئيٽا جو هجي يا سنڌ جو!” لٺ ڇڏائيندي ۽ سهڪندي چوڻ لڳو؛ “ڪتو ڪتي جو ڀاءُ آهي!”
مطلب : ۱ مينهون، مينهن جون ڀيڻون.
۲ . جڏهن وڏن سان پڄي نه سگهبو آھي، تڏهن انهن جي ننڍن / ڪمزور مائٽن کي ڌڪ هڻي، دل جي باهه هلڪي ڪبي آهي.
۳. چهڙا چهڙن جا ڀائي.