20. بک نه پڇي ڳُنڌڻ، ننڊ نه پڇي اوڇڻ. (سنڌ ، چوڻي)
ويلو ٽرڻ بعد، ٻالڪي کي اچي بک ستايو. مانيءَ لاءِ ٻاڏائڻ لڳو. ٻالڪن ته ٻڌس ئي نه! وڏي رِنجهه ڪِنجهه بعد ساڳي رکيل ماني آڻي ٻوٿ واري هنيائونس، جيڪا بنا چون چرا جي رهڙي ويو.
اهو لقاءُ ڏسي، درويش چيو؛ “بک نه پڇي ڳنڌڻ، ننڊ نه پڇي اوڇڻ!”
مطلب: ۱- بکئي کي بصر سان روٽي رکيائي، سيري کان سواد ۾ ڏيڍي سوائي.
۲- بکئي کي، بٺ به ڏُور.
۳- بکئي جون اکيون، چلهه ۾.
۴- بک وچان، اوگهڙ ياد ئي نه.