53. جنهن رين جو مزو ورتو، تنهن کان ٻيا مزا وسري ويندا. (ساهتي، چوڻي)
“مينهون ڌاريون اٿائين!” جواب مليس.
“ڀلي مينهون ڌاري!” اڃا آسرو رکندي چوڻ لڳي؛ “پر مون کي ڪين وساريندو. مون وٽ ضرور ايندو.”
ڳچ وقت بعد وري پڇايائين؛ “منهنجو راڻل ڪهڙيءَ ڪرت سان لڳل آهي؟!”
“ٻني ورتي اٿائين! سڄو ڏينهن ان جي سنڀال ۾ سُڪَ آهي!” ورندي مليس.
“ڀلي ٻنيون ڌاري!” اڃا آسرو رکندي چوڻ لڳي؛ “پر مون کي ڪين وساريندو، مون وٽ هڪ وار ضرور ايندو.”
ان ڳالهه کي به ڪافي عرصو گذريو، وري پڇائون ڪرايائين؛ “ڏيو خبر! مون وارو سهڻل ڪهڙي ڌنڌي سان لڳل آهي؟!”
”ڀلا گهوڙا ڌاريا اٿائين!” ٻڌائڻ واري آگاهي ڏيندي چيس؛ “سندن سيوا ۽ سواريءَ ۾ مشغول آهي!”
”ابول!” آسرو پليندي ۽ سٿرن تي ھٿ ھڻندي چيائين؛ “هاڻي ته اصل نه ايندو!”
“ڇو!” پڇڻ واري پڇيس؛ “هاڻي ڇو ڪو نه ايندو؟!”
”جنهن رين جو مزو ورتو، تنهن کان ٻيا مزا وسري ويندا!” وضاحت طور چوڻ لڳي.
مطلب: ۱ . رين ۽ ران جو مزو، هڪجهڙو آهي.
۲- رن ۽ گهوڙو ران سان، پئسو جان سان.