82. خيراتون اهي ڪن، جيڪي کجين تي چڙهن! (سرو، پهاڪو)
چڙهڻ وقت پيٽ خالي هئس ۽ جسم هلڪو هئس. تنهن ڪري نوريئڙي وانگر مٿي چڙهي ويو. جڏهن ڏوڪا کائي پيٽ ڀريائين ته پاڻ کي ڳورو به محسوس ڪيائين ۽ هوش به آيس ته ويهه پنجويهه هٿ مٿي سنهيءَ ڪاٺيءَ تي چڙهيو بيٺو آهيان. لھڻ جي ڪيائين ته ڊڄي ويو. لهي نه پئي سگهيو. اتي يدڪم الله ياد پيس ۽ وٺي سڏ ڪيائين؛ “الله سائين! کجيءَ تان سلامت لهان ته تنهنجي نالي تي ڊڳي ڪهندس!“
ٽئين حصي پنڌ تي پهتو ته چوڻ لڳو؛ ”هتان خير سلامتيءَ سان هيٺ لٿس ته ڪڪڙ ڪهي، خير ۾ ڏيندس!“.
جڏهن اٺين حصي تي پهتو ته کڻي کيڙهيءَ ۾ ٽپ ڏنائين ۽ گوڏن ڀر وڃي ڪريو. چوڻ لڳو؛ ”خيراتون اهي ڪن، جيڪي کجيءَ تي چڙهن!“ ڪپڙا ڇنڊيندي ۽ کجيءَ ڏانهن نهاريندي چوڻ لڳو؛ ”مان نه چڙهان نه خيرات ڪيان“.
مطلب: دل جي تمنا پوري ٿيڻ بعد، الله وسريو وڃي.
۲- من اندر جا لوچ، سا ملڻ سان ماٺي ٿئي.