105. شينهن شير خدا جو، وڻيس ته بيدو ڏئي، وڻيس ته ٻچو ڏئي. (هندي، پهاڪو)
“ڌڻي! مون کي ڪلمي جي ڪهڙي خبر.” واڻئي هٿ ٻڌي ايلاز ڪندي چيس؛ “گرو! تون ڪلمون پڙهندو هل! مان پويان ورجائيندو ٿو هلان.”
“واڻيا! ڀاڳ ڀلا اٿئي! اتان بچيو ٿو وڃين!” ڪياڙي کنهندي چوڻ لڳس؛ “ڪلمون مون کي به پڙھڻ نٿو اچي! چڱو ڀلا ٻڌاءِ شينهن ٻچو ڏيندو آهي، ڪن بيدو ڏيندو آهي؟!”
واڻيو ٽٻيءَ ۾ پئجي ويو. جي چوي ٿو ته شينهن بيدا ڏيندو آھي ته ٻروچ چوندو؛ “نه! ٻچا ڏيندو آھي.” جيڪڏھن چوي ٿو ته ٻچا ڏيندو آھي ته ٻروچ چوندو؛ “نه! بيدا ڏيندو آهي!”
سوچي سوچي چيائينس؛ “شينهن شير خدا جو، وڻيس ته بيدو ڏئي، وڻيس ته ٻچو ڏئي!”
مطلب:۱- ڏاڍي /ظالم جي پنهنجي مرضي آهي ته جيئن وڻيس تيئن ڪري.
۲- اڳيان باهه، پويان پاڻي.
۳- وات ۾ جھليل ٿُڪَ ڦٽي ڪر ته پيءُ ٿو مري، اندر ڳِھُ ته ماءُ ٿي مري.
۴- نانگ جهليو وڇونءَ کي چي؛ “ڳهانس ٿو ته پيٽ ٿو ڦاڙي، ڇڏيانس ٿو ته ڪوڙهيو ٿو ٿيان.”