46. پيادي مان هسوار، هسوار مان پيادو، خدا ٿو ڪري. (سنڌ ، چوڻي، پهاڪو)
“جتي مان بيٺو آهيان، اهو ئي زمين جو مرڪز آهي.” درويش وراڻي ڏنس.
“خدا تعالي جو مُنهن ڪيڏانهن آهي؟”
درويش ميڻ بتي گهرائي ٻارائي، پوءِ بادشاهه کان پڇيائين؛ “هن ميڻ بتيءَ جو رخ ڪيڏانهن آهي؟”
“هر طرف!” باشاهه تڪڙ ۾ جواب ڏنو.
“خدا تعالي جو مُنھن به هر طرف آهي!”
“ڀلا خدا تعالي ڇا ٿو ڪري؟” بادشاهه لاجواب ٿيندي پڇيس.
“جنهن گهوڙي تي چڙهندو آهين، اهومون کي ڏي ته ٻڌايانءِ!”
بادشاهه سلامت، گهوڙو گهرائي کيس ڏنو. درويش گهوڙي تي لانگ ورائي واڳون ڪشيندي چيس؛ “پيادي مان هسوار، ۽ هسوار مان پيادو، خدا ٿو ڪري.”
مطلب: غريب مان امير ۽ امير مان غريب خدا ٿو ڪري.