26. ٻن جوين جو وَرُ، تنهن جو جيئري ئي جهنم ۾ گهر. (سنڌ ، چوڻي)
هڪ رات ٻئي ڳوٺ ۾ ڪم سانگي هليو ويو. اها رات وڏيءَ گهرواريءَ جي حصي جي هئي.
هڪڙي چور کي به خبر پئي ته اڄ رات گهر ڌڻي يا مرد ماڻهو گهر ۾ ڪونهي. چوريءَ لاءِ ڀلو موقعو آهي. هٿان نه وڃائڻ گهرجي.
چور به رات جو پيرُ پيرَ ۾ ڏئي اچي گهر ۾ گهڙيو. سمجهيائين؛ هيٺ ماڻھو هوندا، کڙڪي تي اٿي پوندا. مٿي ڪير نه ڏسندو ۽ چوري ڪرڻ سهنجي رهندي. دل ۾ اها ڳالهه ٽلي، ڏاڪڻ تي ڇَپِ هڻي چڙهڻ لڳو ته وڏيءَ زال کي سنڀال ٿي وئي. ان وري پنهنجي دل ۾ سمجهيو؛ “لاشڪ مڙسم رات جو ئي موٽيو آهي. مون ڪراڙيءَ وٽ ترسڻ کان هن نوجوانڙيءَ ڏي ڀڳو ٿو وڃي.”
پنهنجو حق اکين سامهون هٿان ويندي سهي نه سگهي. ٽَپُ ڏئي کٽ تان اٿي ۽ وڃي ڄنگهن ۾ ٻک وڌائينس.
مڄاڻ ان قت ننڍيءَ زال کي به جاڳَ ٿي پئي، تنهن سمجهيو ته؛ “پهاڄ پئي مٿي ايندڙ مڙس کي هيٺ ڇڪي، ڇو نه مان کيس مٿي ڇڪي وٺان.” اهو سوچي چور کي مڙس سمجهي، ڳچيءَ ۾ ڀاڪر وجهي مٿي ڇڪڻ لڳي.
چور ماڻھو اڳي ئي ڀاڙِي، ويتر جو ٻه ڀاڪر پيس ته تهائين سست ٿي پيو. هاڻي هيٺين هيٺ ڇڪڻ تي ته مٿين مٿي. وچ ۾ چور جو کيکروٽ پئي پيو. صبح تائين وچ تي ٽنگيو رهيو. صبح جي روشنيءَ ۾ ٻنهي زالن کيس سڃاڻي، کڻي چور چور ڪئي. ماڻهو مڙي ويا. لت ڏئي کڻي چور کي ٻڌائون.
“چوريءَ جي ارادي سان آيو هيس!” ٿڦا ٿوڦيءَ تي چور سچي ڪئي.
“پوءِ توکي ڪهڙي سزا ڏيون؟” ماڻھن پڇيس.
“اصل سزا ته سڄي رات ڪاٽي اٿم! تنهن هوندي به جيڪا ڏيڻ چاھيو سا قبوليندم پر هڪڙي سزا نه ڏجو!” چور مشروط سزا قبوليندي چيو؛ “ٻن جوين سان نه پرڻائجو.”
“ڇو؟” ميڙ مان هڪڙي پڇيس.
“ٻِه-جوئي جي بدران هڪ رات ۾ ايترو لوڙيو اٿم. اصل مالڪ سان ته الائي ڪهڙي جٺ هوندي.” وضاحت ڪندي چوڻ لڳو؛ “ٻن جوين جو وَرُ، تنهن جو جيئري ئي جهنم ۾ گهر.”
مطلب:۱- ٻِه- جوئي سان، ٽيهه ئي روز ٽمجهڻ آهي.
۲- زال زحمت ، ٻارَ ٻرو، وَسُ پڄئي ته گُهم ڇڙو.