لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

موزون آکاڻين ذريعي جڙيل پهاڪا ۽ چوڻيون

ڪتاب ”موزون آکاڻين ذريعي جڙيل پهاڪا ۽ چوڻيون“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. هي پهاڪن ۽ چوڻين جي ڪتاب جو سهيڙيندڙ عبد الوهاب سهتو آهي.
Title Cover of book موزون  آکاڻين ذريعي جڙيل پهاڪا ۽ چوڻيون

69. ڄٽيءَ سُٽُ پسايو، واڻيي وڌس وٽي. ڄٽيءَ ليکي واڻيو ڦريو، واڻيي ليکي ڄٽي. (سنڌ، پهاڪو)

آڳاٽي دور ۾ ڪپڙي جا ڪارخانه نه هئا. ڪوري ڪپڙو آڏاڻن تي اُڻندا هئا. پهرين ڪپهه تڻائي، سُٽُ ڪتائيندا هئا. بعد ۾ ڦورا ٺاهي، ڪپڙا اڻندا هئا. سٽ اڪثر عورتون ڪتينديون هيون جن ۾ اڪثريت مسلمان عورتن جي هئي، جن کي هندو دڪاندار يا واڻيا، ڄٽي ڪوٺيندا هيا.
هڪڙيءَ ڄٽيءَ سُٽُ ڪتيو ۽ واڻيي وٽ کپائڻ کان اڳ، پاڻيءَ ۾ پسائي وزن ۾ ڳورو ڪيائين ته جيئن وڌيڪ بها ملي.
واڻئي وري، وڏي وٽ جي هيٺان ٺهيل سوراخ ۾ ننڍڙي وٽي وڌس ته جيئن تور گهٽ بيهي ته ٿورن پئسن ۾ کڻي وٺي.
اهو لقاءُ ڏسي هڪڙي سڄاڻ ماڻهوءَ چئي ڏنو؛ ”ڄٽيءَ سٽ پسايو، واڻيي وڌس وٽي،
ڄٽيءَ ليکي واڻيو ڦريو، واڻيي ليکي ڄٽي!“
مطلب : دوکي ڏيڻ وارا، ٻئي کي ته دوکو ڏين ٿا، پر پاڻ کي به دوکي ۾ رکن ٿا.