لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

موزون آکاڻين ذريعي جڙيل پهاڪا ۽ چوڻيون

ڪتاب ”موزون آکاڻين ذريعي جڙيل پهاڪا ۽ چوڻيون“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. هي پهاڪن ۽ چوڻين جي ڪتاب جو سهيڙيندڙ عبد الوهاب سهتو آهي.
Title Cover of book موزون  آکاڻين ذريعي جڙيل پهاڪا ۽ چوڻيون

150. وڻ وڻ کي، اُگهاڙ نه ڏيکاربي (سنڌ / ساهتي، چوڻي )

هڪڙي مولوي صاحب وٽ، وضوءَ ۽ استنجا لاءِ هڪڙو ئي ٺڪر جو ڪونئرو هيو، جنهن ۾ چڱي مقدار ۾ پاڻي ماپندو هيس. اهو ئي سبب هيو جو پراڻو ٿيڻ جي باوجود به ان مان هٿ ڪڍڻ لاءِ تيار نه هئو. هڪ دفعي پاڻيءَ ڀريندي هٿ مان ڇڏائجي ويس ۽ ڀڄي ڀورَ ٿي پيس. ان تي ڏاڍو ملال ڪيائين.
“سائين! ڪونئري جهڙي شيءَ آهي! ٺڪر اڄ جُڙيو، سڀان ڊهي ويو! ان لاءِ ايڏو رنج ڪبو آهي؟! جڏهن ان جهڙا ڪيئي بازار ۾ پيا ملن ته ان جي وڃڻ جو ڪهڙو ڏک؟!” هڪڙي جماعتيءَ چئي ڏنس.
“ڪونئري ڀڄڻ جو رنج نه اٿم! پر چوان ٿو ته اوگهڙ هڪ کي ڏيکاري هئي. هاڻي ٻئي کي ڏيکارڻي پوندي.” ڏک جو سبب ٻڌائيندي چوڻ لڳو؛ “وڻ وڻ کي، اگهاڙ ته ڪانه ڏيکاربي.”
مطلب: هر ڪنهن آڏو، پنهنجا عيب ظاهر نه ڪبا آهن.