لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

موزون آکاڻين ذريعي جڙيل پهاڪا ۽ چوڻيون

ڪتاب ”موزون آکاڻين ذريعي جڙيل پهاڪا ۽ چوڻيون“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. هي پهاڪن ۽ چوڻين جي ڪتاب جو سهيڙيندڙ عبد الوهاب سهتو آهي.
Title Cover of book موزون آکاڻين ذريعي جڙيل پهاڪا ۽ چوڻيون

147. وڏن آئي، ننڍا وسريو وڃن. (سنڌ ، چوڻي)

هڪڙي ڳوٺ ۾ هڪڙو ڪفن چور ساماڻو، جيڪو مُردن جا ڪفن لاهيو هليو ويندو هئو. ماڻهو سندس انهيءَ حرڪت کان ڏاڍا تنگ ٿي پيا هئا. هڪ ڏينهن اهو مري ويو ته ماڻهن سک جو ساه کنيو. ٻه چار مهينا نه گذريا ته ٻيو ڪفن چور ساماڻو. جيڪو ڪفن ته لاهي ويندو هيو، پر قبر به اگهاڙي ڦٽي ڪري ويندو هيو. ماڻهو وري ٻيڻا بيزار ٿي پيا ۽ چوڻ لڳا؛ “اڳيون چڱو هئو، جو فقط ڪفن لاهيندو هيو. خفي ۾ ته نه وجھندو ھيو. هيءَ ته موراڳو مُردي کي جهنگ جي مِرُن حوالي ڪيون هليو ٿو وڃي.”
“وڏو ڏوهاري پيدا ٿئي ته ننڍا وسريو وڃن!” هڪڙي درويش ائين چيو؛ “وڏن آئي، ننڍا وسريو وڃن!”
مطلب : ۱. وڏن هوندي، ننڍا وسريو وڃن.
۲ . وڏو ڏوهاري، ننڍي ڏوهاري جي تعريف ٿو ڪرائي.
۳ . پويان، اڳين جي تعريف ڪرائين ٿا.