59. جو وَڙُ جڙي جن سين، سو وَڙُ سيئي ڪن. (سنڌ، چوڻي)
پتڻ پار پوڻ بعد هٿانئين کانئس، کلي ۽ ڀاڪر پائي، موڪلايائين. جنهن تي ٻين مسافرن ٽوڪيس؛ “اهڙي لچ جي اهڙي خوشامد ڪرڻ ٺهي ته ڪانه ٿي.”
“اهو هن جو وَڙُ هئو، هيءُ منهنجو وَڙُ آهي!” خوش اخلاقيءَ سان پيش اچڻ جو سبب ڏيندي ٻڌايائين؛ “جو وَڙُ جڙي جن سين، سو وَڙُ سيئي ڪن!”
مطلب: ۱ هر ڪو پنهنجي هٽيءَ سارو، هوڪو ڏيندو آهي.
۲- جيڪي کوهه ۾ هوندو، سوئي آھَ ۾ پوندو.
۳- جيڪي ڪُني ۾ هوندو، سو ئي پاٽِ ۾ پوندو.