لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

موزون آکاڻين ذريعي جڙيل پهاڪا ۽ چوڻيون

ڪتاب ”موزون آکاڻين ذريعي جڙيل پهاڪا ۽ چوڻيون“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. هي پهاڪن ۽ چوڻين جي ڪتاب جو سهيڙيندڙ عبد الوهاب سهتو آهي.
Title Cover of book موزون  آکاڻين ذريعي جڙيل پهاڪا ۽ چوڻيون

34. ڀونتريا ڀون ۾، ته گُهنا به گهوڙي نه چڙهيا. (لاڙ، پهاڪو)

گُهنو؛ ملاح قوم / ذات جو فرد، نئين مان گهوڙي وٺي، چڙهيو پئي آيو. رستي ۾ زمين جي رنگ جو ڀونتريو / ٻٽيرو/ ڳُٽو پکي ڇَپِ هنيو ويٺو هيو جيڪو گهوڙي جي سنبن جي آواز تي، ڀڙڪو کائي اوچتو اڏاڻو. سندس اوچتي اڏام تي گهوڙيءَ ٽاھُ کاڌو ۽ سئيس وڃي پَٽَ تي پيو. ڪِرڻ بعد گهُني پاڻ سنڀاليو ۽ لٽا ڪپڙا ڇنڊي، پٽڪو ٻيهر ٻڌائين. گهوڙيءَ کي واڳ کان جهلي پٺيءَ تي هٿ ڦيريندي، پنهنجي منهن چوڻ لڳو؛ “اي ڀونتريا ڀون ۾ ته گهُنا به گهوڙي نه چڙهيا!”
مطلب: جي اهڙا ڀونتريا، زمين ۾ ڇپيا / لِڪيا ويٺا هوندا ته پوءِ گُهنا / نوان سئس به گهوڙن تي نه چڙهيا.
۱- نئين ڪم ۾ اچانڪ تڪليف اچي ته سڌڙيا، شوق ڇڏي وڃن.
۲- خراب حالتون، مھم جُوئيءَ تان ارواح کڻائي ڇڏين ٿيون.