146. وڃجي شادي شهيد تي ته ٿورو نه ٿڦجي لونگ فقير تي. (سرو، پهاڪو)
شادي شهيد تي ويندي واٽ ۾ لونگ فقير جو ڳوٺ ايندو هيو. هيءُ يار به اتي لونگ فقير وٽ ترسي، مانجهاندو ڪندو هيو ۽ لونگ فقير تي ٿورو ٿڦيندي چوندو هيو؛ “تنهنجي سڪ لڳي، بس اچي نڪتس ! پراڻي ياري به ته نباهڻي آهي.”
ماني ٽڪي کائي، رات ترسي، ٻئي ڏينهن شادي شهيد تي وڃي حاضري ڀريندو هيو.
هڪ ڏينهن اهو راز، لونگ فقير تي کلي پيو. جنهن دوست کي منهن تي چئي ڏنو؛ “وڃجي شادي شهيد تي ته ٿورو نه ٿڦجي لونگ فقير تي!”
مطلب : ۱ . منهن ڪري مکڻ جو، جهوري ڪري جهڻ جي!
۲ . مِنهن مکڻ جو ڪرڻ، جهوري جهڻ جي لڳڻ. (ورجيس).
۳ . شادي شهيد تي وڃڻ، ٿورو لونگ فقير تي ٿڦڻ. (ورجيس)