32. ڀُلي ڀُلي ڀاڻ آئي، سا به نه ڀلي. (سنڌ پهاڪو)
رات جي ماني کائي بس ڪيائين ته کڙھ تي کڙڪو ٿيو. سنڀال تي نڪتو. ڏٺائين ته گم ٿيل وڇ وٿاڻ جي کڙهه تي بيٺي آهي. ساهه ۾ ساهه پيس ۽ وَڇِ ڪلي سان ٻڌي چيائين: “ڀُلي ڀُلي ڀاڻ آئي، سا به نه ڀُلي.”
مطلب:۱- بڇڙن ڪمن تي هريل ماڻهو، باز اچي ته گنهگار نه چئبو.
۲- ڪري ڪري جنهن نه ڪئي، تنهن به نه ڪئي.
۳- توبه ڪندڙ، بي ڏوهيءَ / معصوم وانگر آهي.