لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

موزون آکاڻين ذريعي جڙيل پهاڪا ۽ چوڻيون

ڪتاب ”موزون آکاڻين ذريعي جڙيل پهاڪا ۽ چوڻيون“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. هي پهاڪن ۽ چوڻين جي ڪتاب جو سهيڙيندڙ عبد الوهاب سهتو آهي.
Title Cover of book موزون  آکاڻين ذريعي جڙيل پهاڪا ۽ چوڻيون

157. يارن سان ڪهڙا ليکا؟ (سنڌ، چوڻي)

هڪڙي وڻ هيٺان، چار کير وڪڻندڙ عورتون، کير وڪڻي ٿڪ ڀڃڻ لاءِ اچي ويٺيون. ڪچهريءَ ڪندي هڪڙيءَ ٻيءَ کي چيو؛ “وسائي! ڏي خبر پنهنجي يار جي! ڪهڙي پاڻيءَ ۾ آهي!”
“ڀيڻ ڪهڙيون ٿي سورن جون ڳالهيون پڇين؟! مئي کي چيو هيم ته ٻانهين گهڙائي ڏي! پر ادي لنوائي ويو!” وسائيءَ وراڻيندي چيو؛ “مون به ڳالهائڻ کان ڪئي اٿس بس!”
“سڀائي! تون پاڻ واري همراه جو حوال ڏي؟!” پهرينءَ، ٽينءَ کان پڇيو.
“ڀاڙيو! چيومانس ته ميلو ٿو اچي، سوسيءَ جي سٿڻ وٺي ڏي! چيائين؛ مرچن جي ٻارِ کڻان ته لٽا کوڙ!” سڀائي صفائي پيش ڪندي چيو؛ “ھاڻ مئي سٿڻ لاءِ ڪو ست- ويهان کپن جو ٻارِ کڻندو ته وٺي ڏيندو. مون به نهارڻ ئي ڇڏي ڏنو اٿس.”
“ڦاپل! تون پنهنجي پنهل جي ڪا خبر ڪر؟!” پهرينءَ، چوٿينءَ ۽ ننڍيءَ کان پڇيو.
”ائي ادي! ٿيا جو يار ته پوءِ، ڪھڙي ويھي گلا ڪجين!...!” ڦاپل دليل ڏيندي چيو؛ “يارن سان ڪهڙا ليکا؟!!”
مطلب: ۱ . ياري رکجي ته توڙ نڀائجي.
۲ . يار جي ياريءَ سان ڪم، خواريءَ سان نه.