140. نَرُ ننگو، ناري لڄ. ( چوڻي )
عورت گهر ۾ هڪڙي ننڍڙي ٻار سان ترسيل هئي. مرد ماڻهو ڪين هيس. غير مرد کي گهر ۾ آيل ڏسي چيائينس؛ “مون توکي اندر چڻ جو اشارو نه ڏنو آهي! پوءِ ڪيئن اڻ پڇيو گهر ۾ گهڙي آئين!؟”
“مان توتي عاشق ٿي پيو آهيان!” مرد دليل ڏيندي چيس؛ “تولاءِ پاڻ ڏيڻ لاءِ تيار آهيان!”
“عورت کي، مرد کان چاليهه ڀيرا نفساني خواهش هوندي آهي.” عورت رَدُّ ڏيندي چيس؛ “تنهن هوندي به مان صبر سان پنهنجي گهر ۾ ويٺي آهيان ۽ تون لوڙها لتاڙيندو ٿو وتين!؟”
“مان پاڻ نه ٿو پلي سگهان!” مرد وراڻيو.
“نَرُ ننگو، ناري لڄ.” عورت رهڙ ڏيندي چيس؛ “ان کان اڳي جو منهنجو مڙس پهچي، هتان هليو وڃ! نه ته پاڻ ته ويل ۾ پوندين پر مون کي به ڏچي ۾ وجهي ڇڏيندين.”
مطلب : ۱ عورت کي لڄ / حيا آھي. جڏھن ته مرد بي صبرو / اُٻهرو آهي!
۲ . مرد جي سونهن مردانگيءَ ۾، عورت جي سونهن حياءَ ۾ آهي.