29. ٻين سان ڀلي نِچُ ڪجي پر استادن سان نه ڪجي. (هندي، چوڻي/پهاڪو)
وڏي سوچ ويچار کانپوءِ کيس هڪڙو دوست ياد آيو، جيڪو وڏو هوشيار ۽ چالاڪ هيو. ساڻس وڃي دل جو حال اوريائين ۽ قرضين کان بچڻ لاءِ کانئس ترڪيب پڇيائين.
“جيڪڏهن ماڻهن کي اهو يقين ٿي وڃي ته .... ” دوست صلاح ڏيندي چيس؛ “تون چريو ٿي ويو آهين ته پوءِ تو کان ڪير به قرض نه گهرندو!”
“ماڻهن کي منهنجي چريي هجڻ جو يقين ڪير ڏياريندو؟!”
“تون هينئن ڪر!” پٽي پڙهائيندي چيائينس؛ “ جيڪو به توکان قرض گهري، کيس موٽ ۾ چئو؛ “نِچُ!”
“ائين ڪرڻ سان ڇا ٿيندو؟”
“توکي هر ڪو چريو سمجهندو ۽ قرض تان هٿ کڻي ويندو.”
انهيءَ ترڪيب تي عمل ڪرڻ بعد، گهڻن قرضين مان جان آجي ٿي ويس.
صلاح ڏيندڙ دوست جو به مٿس قرض هيو. ان به هڪ ڏينهن قرض جي تقاضا ڪيس ته کيس به چيائين؛ “نِچُ!”
“اسان سان به نِچُ!” وڪيل حيرت کائيندي پڇيس.
“ها! ها! توسان ته نِچُ پر تنهنجي وڏن سان به نِچُ!”
“ٻين سان ڀلي نِچُ ڪجي پر استادن سان نه ڪجي!” صلاح ڏيندڙ دوست افسوس کائيندي سمجهايس.
مطلب:۱- ٻليءَ شير پڙهايا، ڦير ٻلي ڪون کاوڻ آيا.
۲- لُچَ کي عقل ڏسڻ : پاڻ سان دشمني ويهارڻ.
۳- چڱائي ڪر ڄٽ سان ته ڄٽ ڦيرائي هڻئي پٽ سان.
ڀيٽيو:- يارن سان پمبئون نه ڪجي.