50. جنهن جي ڳالهه، پنهنجي پيٽ ۾ نه ٿي ٽڪي، تنهن جي ڳالهه، ڪاٿي به ڪين ٿي لڪي. (اردو، چوڻي)
نائي، اها ڳالهه ٻن ٽن ڏينهن کان مٿي پيٽ ۾ سانڍي نه سگهيو ۽ پيٽ ڦاٽڻ لڳس. نيٺ جهنگ ۾ هليو ويو. اتي هڪڙي ٿلهي وڻ جي ٿُڙَ وٽ بيهي چيائين؛ “بادشاهه جي مٿي تي ٻه سِڱَ سِڱَ!”
پيٽ هلڪو ڪري گهر آيو.
هاڻي هوا لڳڻ سان ان وڻ مان عجيب ۽ سريلا آواز اچڻ لڳا. هڪ دفعي هڪڙا موسيقيءَ جا ڄاڻو، اتان اچي لنگهيا. کين وڻ مان سريلو آواز ٻڌڻ ۾ آيو ته وڻ پاڙان پٽرائي، سريلا ساز ٺهرايائون.
هڪ ڏينهن اهي ساز کڻي بادشاهه جي درٻار ۾ آيا. فن پيش ڪرڻ جي اجازت ملين. جڏهن ساز وڄڻ لڳا ته سارنگيءَ مان آواز آيو پئي: “بادشاهه جي مٿي تي ٻه سِڱَ سِڱَ!”
“ڪير ٿو چوي؟” ننڍڙي ڍولڪيءَ مان آواز پئي آيو.
“ببن نائي!” وڏي دهل جو آخر ۾ کڙڪو، ائين پئي ٻڌڻ ۾ آيو.
بادشاهه اهي اکر ٻڌي، ببن نائيءَ ڏانهن اکيون ڦوٽاري ڏٺو.
“جنهن جي ڳالهه، پنهنجي پيٽ ۾ نه ٿي ٽڪي.
تنهن جي ڳالهه، ڪاٿي به ڪين ٿي لڪي!”ببن نائيءَ، پنهنجي وڪالت ۾ چيو.
مطلب:۱- مُٺِ ڀيڙائي ڀلي، اُپَٽي ته واءُ.
پڌر پئي ڳالهڙي، ڇڏي ويندي ساءُ.
۲- سِرُ ڏجي، سُرُ نه ڏجي.