93. ربُّ ريجهائڻ سولو، رنان ريجهائڻ ڏکيو. (سرو، چوڻي)
بزرگ ٻي شادي ڪرڻ جو اظهار فرمايو ته کيس نئين ننڍي ڪنوار ملي وئي. وڏيءَ گهرواريءَ کي جاءِ جي هيٺئين طبقي ۾ ته ننڍيءَ کي مٿئين طبقي ۾ رهائڻ لڳو. انصاف ته گهڻيئي ڪندو هيو پر دل جو ڪانڍو نئينءَ ڏانهن سرس هئس. اها ڳالهه پهرينءَ زال کي نه وڻندي هئي.
فجر نماز لاءِ ننڍيءَ زال وٽان لهندو هيو ته وڏي تهجد پڙهي، ڏاڪڻ وٽ قرآن شريف جو دور پئي ڪندي هئي. ڏسڻ شرط هٿ وٺي قرآن تي رکائيندي چوندي هيس؛ “هيءُ اکر ته ٻڌاءِ!”
بجاءِ ناراض ٿيڻ جي بزرگ به قرآن تي آڱر رکي کيس اکر ٻڌائي، پوءِ روانو ٿيندو هيو.
اها ڳالهه تو مان جي وات به وڃي پهتي. هڪ ڏينهن بزرگ کان پڇيائون؛ “سائين! صبح جو اٿڻ مهل، ماڻهوءَ جي حالت پليديءَ واري هوندي آھي. ان حالت ۾ اوهان قرآن تي آڱر رکي اکر ٿا ٻڌايو! اهو ڏوهه جو ڪم ناھي؟!“
”ابا! واقعي الله جو ڏوهه ٿا ڪيون! الله جلَّ جلاله پوءِ به غفور رحيم آهي!” ٿڌو شوڪارو ڀري چيائين؛ “اللھ راضي ڪرڻ سولو، رنان راضي ڪرڻ ڏکيون.”
مطلبۡ ۱- خدا تعالي کي ريجهائڻ تمام آسان آهي.
۲- عورت تمام ضدي آهي، ان جي دل رکڻ ضروري آهي.