33. ڀنگان چيز ٻڏن ته به لندي رووي ڪڻڪ ڪون. (هندي، پهاڪو)
ڪڻڪ جو نقصان ڏسي هاريءَ جي زال پارَ ڪڍي روئڻ لڳي. موالي به ان وقت اچي اتي پهتو ۽ پنهنجو نقصان ڏسي دل نه جهلي سگهيو. مائيءَ جي رانڀاٽن، تهائين نشا ٽوڙي ڇڏيس. خار مان اتان نڪتو ۽ پنهنجي منهن، مائيءَ جي ٻاڪارڻ تي باڦيندو ويو؛ “ڀنگان جهان چيز ٻڏن، اتي لنڊي رووي ڪڻڪ ڪون.”
مطلب: ۱- هر ڪنهن کي پنهنجي نقصان جو ڏک ٿيندو آهي.
۲- ٿوري نقصان سبب، روئڻ واري کي ٽوڪ طور ائين چيو ويندو آهي.
۳- هنڌ اهو سڙي، جت باهه ٻري.
۴- اها جاءِ جَلي، جت باهه ٻَلي. (سرائڪي)