لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

موزون آکاڻين ذريعي جڙيل پهاڪا ۽ چوڻيون

ڪتاب ”موزون آکاڻين ذريعي جڙيل پهاڪا ۽ چوڻيون“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. هي پهاڪن ۽ چوڻين جي ڪتاب جو سهيڙيندڙ عبد الوهاب سهتو آهي.
Title Cover of book موزون  آکاڻين ذريعي جڙيل پهاڪا ۽ چوڻيون

89. ڌوٻيءَ جي گهران وڃي ڇوو، ڪپڙو ڦاٽي مالڪ جو. (سنڌ، پهاڪو)

سنگت جي ريس ۾ هڪڙي غريب به پنهنجا ڪپڙا ڌوٻيءَ کي ڌوئڻ لاءِ ڏنا . ٻئي ڏينهن ڌوٻي گهاٽ وٽان اچي لنگهيو، جتي ڌوٻيءَ پٿرن مٿان بيدرديءَ سان ڪپڙا پئي سٽيا. جنهن ڪري ڪيترائي ڪپڙا ڦاٽا پئي. ايتري ۾ سندس ڪپڙن جو به وارو آيو. ٻن ٽن سٽڪن سان اهي به هلي پيا. ڪپڙن سان اهو لقا ڏسي ڏک ٿيس.
”گهوڙا!“ رڙيون ڪري چوڻ لڳو؛ ”منهنجا ڪپڙا ڦاٽي ويا! مون سان ظلم ٿي ويو“.
سندس رڙين تي ماڻهو اچي مڙيا، جن ڌوٻيءَ کان ڪپڙا وٺي ڏنس، اڃا به رڙيون پئي ڪيائين ته هڪڙي همراه آٿت ڏيندي چيس؛ “ ڌوٻيءَ سان به ناحق ٿيو آهي! کيس ڌوراڻي ته ملي ئي نه!“
”ڌوراڻي نه ملڻ جي ڪري ڌوٻيءَ کي ڪهڙو نقصان ٿيو آهي؟ ” تکو پوندي چوڻ لڳو ”ڌوٻيءَ جي گهران وڃي ڇووو، ڪپڙو ڦاٽي مالڪ جو!“
مطلب: ۱۴- ڌوٻي ڌوئي، مالڪ روئي.
۲- هنڌ اهو سڙي، جت باه ٻري.
۳- ڪاٺ پرائي ماه ۾، ڪپهه کان به ڪنئرو.
۴- مامي جي گهر مهمان ، منهنجي دل کي نه لهر نه لوڏو.
۵- ٻئي جي زيان جو احساس گهٽ ٿيندو آهي.