89. ڌوٻيءَ جي گهران وڃي ڇوو، ڪپڙو ڦاٽي مالڪ جو. (سنڌ، پهاڪو)
”گهوڙا!“ رڙيون ڪري چوڻ لڳو؛ ”منهنجا ڪپڙا ڦاٽي ويا! مون سان ظلم ٿي ويو“.
سندس رڙين تي ماڻهو اچي مڙيا، جن ڌوٻيءَ کان ڪپڙا وٺي ڏنس، اڃا به رڙيون پئي ڪيائين ته هڪڙي همراه آٿت ڏيندي چيس؛ “ ڌوٻيءَ سان به ناحق ٿيو آهي! کيس ڌوراڻي ته ملي ئي نه!“
”ڌوراڻي نه ملڻ جي ڪري ڌوٻيءَ کي ڪهڙو نقصان ٿيو آهي؟ ” تکو پوندي چوڻ لڳو ”ڌوٻيءَ جي گهران وڃي ڇووو، ڪپڙو ڦاٽي مالڪ جو!“
مطلب: ۱۴- ڌوٻي ڌوئي، مالڪ روئي.
۲- هنڌ اهو سڙي، جت باه ٻري.
۳- ڪاٺ پرائي ماه ۾، ڪپهه کان به ڪنئرو.
۴- مامي جي گهر مهمان ، منهنجي دل کي نه لهر نه لوڏو.
۵- ٻئي جي زيان جو احساس گهٽ ٿيندو آهي.