98. ساهري گهر جا ڀاتي ته ويري پر چانئٺ به ويري. (هندي، چوڻي)
گهر جي هر ڀاتيءَ تي شڪ پئي ڪيائين. هڪ ڏينهن ڪم ڪندي در جي چانئٺ ۾ وچڙي پئي. سورن مٿان سور سٿجي ويس. اٿلي پئي. ڏاڍا اوڇنگارا ڏئي رني. جڏهن پيڪن ۾ گهمڻ آئي تڏهن ماءُ سان ڏکَ سورَ اوريندي ڍنڍڪر ڏئي چوڻ لڳي: “ساهري گهر جا ڀاتي ته ويري پر چانئٺ به ويري.”
“ڇوري تو ڏي به ڏوهه ڪين رڳو چانئٺ ڏي!” ماڻس پڇيس.
مطلب: جيڪو پاڻ سنڀالي قدم نه کڻي ۽ ڏوهه ٻين تي مڙهي، تنهن کي ٽوڪ طور ائين چئبو آهي.