شري واجپائي ۽ لاهوري عطيه
پاڪستان ۽ هندوستان وچ ۾ فرق رڳو دين ۽ مذهب جو آهي، باقي ٽپڙ ساڳيا آهن، پر اهو فرق ته چين-آمريڪا انگلينڊ ۽ ٻين ڪيترن ئي ملڪن سان ڳنڍي سگهجي ٿو . جنهن سان اسان جا تعلق سٺا ۽ بهتر آهن. پوءِ رڳو مذهب جي آڌار تي اسان هندستان سان تعلق بگاڙي رکون ته اها ڪا واڌو پوائنٽ ڪانهي، هندستان اسان جو پاڙيسري ملڪ آهي.
جيڪڏهن ان سان چڱا ناتا آهن ته اهو ٻنهي ملڪن لاءِ سٺو سؤنڻ آهي جو ڀلي ٻئي ملڪ ڪهڙي به دعويٰ ڪن، پر آهن غريب. هونئن به پاڪستان کي ڏکئي وقت ۾ مسلمان ملڪن ڪهڙيون پڳون ٻڌايو آهن؟ جو اسان ٻين کي مياريون ڏيون. اسان جي پاڙيسري مسلمان ملڪن جو مثال سڀني جي سامهون آهي. ان حد تائين ته دبئي. ڪويت ۽ عمان ۾ هندوستانين کي جيڪي سهوليتون آهن اهي پاڪستانين جي نصيب ۾ ممڪن ئي ڪونهن. ان کانسواءِ يورپ، آمريڪا، آفريڪا ۾ هندستاني وڌيڪ رعاتيون حاصل ڪن ٿا.پر اسان جا اُهي دوست يار ۽ مددگار ملڪ، اسان جي مقابلي ۾ هندوستان ڏانهن وڌيڪ جهڪيل آهن. ان ڪري اسان پراڻي دشمني پالڻ جي چڪر ۾، پنهنجو سڄو ڌيان هٿيار خريدڻ، جنگي تياريون ڪرڻ ڏانهن ڪيو آهي. جيڪو موجودهه حالتن ۾ ضروري به آهي پر جيڪڏهن اسان پنهنجا سرحدي ۽ سياسي اختلاف ڪنهن نبيري ڏانهن آندا ته اسان جو اقتصادي ڍانچو نه صرف بهتر ٿيندو. پر هن ملڪ جي ترقي لاءِ پڻ ضروري آهي. هونئن به سائنس ۽ ڊش اسان کي هڪ ٻئي جي گهر ۾ آندو آهي. فلم، آرٽ ۽ موسيقي اسان کي ڳنڍي ڇڏيو آهي ۽ شايد اهو احساس شري اٽل بهاري واجپائيءَ کي به آهي جو اهو پنهنجي وفد ۾ انهن شعبن سان لاڳاپيل شخصيتون وٺي آيو آهي. هونئن به فن، علم ۽ دانش جي ڪا سرحد ناهي ٿيندي. پر ڀارت جي هن ڪنواري وزير اعظم کي لاهور جي خاتون 37 سالا عطيه شمشاد کيس مشروط شاديءَ جي آڇ ڪئي هئي، عطيه شمشاد 1992ع ۾ پي ايڇ ڊي ڪئي آهي. عطيه شمشاد ناول نگار آهي ۽ ٽي وي لاءِ ڊراما پڻ لکيا اٿس. لاهور جي عطيه کي واجپائي وڻي ٿو. پر کيس ڪشمير جي به ڳڻتي آهي ته اهو مسئلو حل ٿئي. اها خبر ناهي ته ٻنهي کي باهمي مذاڪرات جو موقعو مليو يا نه؟ شري واجپائي خاتون جي ان خالص ۽ نج لاهوري آڇ مان فيضياب ٿيندو يا نه؟ پر لڳي ٿو ته لاهورين شري واجپائي جي عمر ۽ صحت کان بي پرواهه ٿي. هن سان مٽي مائٽي تائين لاڳاپو رکڻ جي ڪوشش ڪئي آهي، جيڪا بس ڊپلوميسيءَ جي آڙ ۾، هڪ نئون لاڙو آهي، شايد لاهور جي عطيه کي، ڀارتي پريڊ ۾ شري واجپائي جي ٿڙڻ جو احساس ٿيو هجي. جو هن عمر ۾ شريءَ وٽ ڇا هوندو شاديءَ لاءِ؟ بهرحال لاهور جي عطيا کي شاباش هجي، جنهن آفر ڪئي. پڇڻ ته فرض آهي نه! باقي اسان کي ٻنهي ملڪن ۾ سٺن ناتن تي خوشي ٿيندي، جو ايندڙ نسل ڪنهن به جنگ ۽ جدل کان محفوظ رهندو، ۽ ملڪ پنهنجا وسيلا ڀلائي لاءِ وقف ڪندو. هونئن به اهڙو رستو شروع ٿي چڪو آهي، ڏسون ته دهليءَ جي عطيا يا گوبي يا شمشاد به اسان جي وفد لاءِ اهڙو ڪو جذبو رکي ٿي يا نه؟ اها خبر اڳتي پوندي؟؟؟
(روزانه هِلال پاڪستان ڇنڇر 27 فيبروري 1999ع)